26 februari 2018
We vertrekken wat later dan gebruikelijk op een fietsdag. Er moet nl nog een eitje, een pannenkoek en een kokosroti worden gebakken. Verder moet er thee worden gezet en een sapje gemaakt. Als we ons alles hebben laten smaken stappen we op de fietsen.
Er is vannacht heel veel regen gevallen. Dat heeft de boel lekker opgefrist maar het is nog warm zat. De binnendoor weggetjes zijn vandaag voor ons niet echt begaanbaar. Te veel plassen en de ondergrond te week. Fietst veel te zwaar. We kiezen noodgedwongen de wat grotere wegen. We fietsen om de baai van Trincomalee heen en dan voert de route ons langzaam aan weer landinwaarts. We staan nog even te kijken hoe met man en macht de netten uit de zee gehaald worden. Je ziet op de gezichten dat de vangst tegen valt. Een net vol kwalen en wat klein 'spul'. Eén voor één druipen de mannen af.
We zien weer boeddhabeelden langs de kant van de weg verschijnen. Zien we een brommer, een fiets of een tut tuk staan met wat slippers ernaast, dan weten we dat er een beeldje van Boeddha of van een hindoeïstische god gaat komen. Op weg naar het werk of op weg naar school wordt even stil gehouden en gebeden.
Ik heb nog nooit zoveel geloven zo openlijk zien belijden. We horen de trommels die oproepen tot de puja in de hindoeïstische tempels. We horen de imans oproepen tot gebed. We zien boedistische tempels en christelijke kerken. We hebben het gebedshuis van jehovagetuigen gezien en regelmatig zien we borden van de caramelietenorde, de apostolische gemeenschap of een andere geloofsstroming.
Laatst fietste Willem heel enthousiast een erf op nadat hij met één oog een bordje met 'guesthouse' langs de kant van de weg had zien staan. Ik had als 'laatste man' iets meer tijd om te lezen en stond dubbel van de lach Willems gesprek met een non te volgen. Op het bord stond nl ook nog iets van 'disabled girls' en 'Lourdes orde'. Later overigens een prima onderkomen gevonden.
We gokken vandaag op 'iets' na 60 km. Volgens googlemaps worden er dan 'rooms' aangeboden. De route naar onze volgende stop is te ver voor één dagtocht. We zullen zien.
Het is vandaag wasdag. Er staan veel wassende dames is de rivier. Ze slaan de was op grote stenen, schrobben de boel met veel zeep en spoelen alles dan weer uit. Vaak worden de kleinere kinderen dan ook even grondig gepoedeld en worden er haren gewassen. De was gaat in een mand mee naar huis, de kleintjes lopen in een onderbroekie aan de hand van een kletsnatte moeder. Een mooi gezicht. In diezelfde rivier worden nog wat netten uitgezet en hebben ijsvogeltjes het druk met geweldige duiken in de rivier. Prachtig om te zien.
Nog steeds veel ossen op de weg. Je bent als Sri Lankaanse koe mooi de sjaak wat betreft brandmerken en het Singalese schrift. Een eigenaar heeft dit mooi aangepakt door de horens van de beesten te schilderen. Een groene en een blauwe hoorn, past mooi bij de kleuren van de hindoeïstische tempels ...
De 'rooms' die wij bedacht hebben is gesloten. Gelukkig kent dit dorp nog 'een rooms'. De beheerder spreekt geen woord Engels. Hij mag niet zelf onderhandelen. Uiteindelijk komt de baas op de brommer thuis. Het blijft voor beide partijen lastig om elkaar te begrijpen. Wij kennen het verschijnsel 'dag- en nachttarief' niet. Zij kennen het inchecken vóór de nacht begint niet. Uiteindelijk worden we het eens over de prijs. Er wordt snel toiletpapier gekocht en we krijgen een spiksplinter nieuwe theedoek (!) om ons mee af te drogen. Dat laatste lukt natuurlijk voor geen kanten maar we drogen ook wel door de 'lucht'.
We lopen een rondje door het dorp. Er is markt. Mensen die de Engelse taal machtig zijn spreken ons aan. Ze willen allemaal toch wel heel graag weten hoe wij in hun dorp verzeild zijn geraakt, waar we naar toe gaan, hoelang we blijven, of we Sri Lanka mooi vinden en uit welk land we komen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten