11 februari 2018
Wat een luizenstreek ...!!!...
Als we vanmorgen de fietsen willen pakken zien we dat de telefoonhouder en beide kabeltjes van de toeters van onze fietsen zijn gejat. Hier kunnen ze echt niets mee! We zoeken in de bermen en vinden de telefoonhouder terug. De kabeltjes zijn helaas definitief weg.
Van verschillende kanten is ons aangeraden om bij Ella een stuk met de trein te reizen. Dit nemen we ter harte. We kiezen heel taktisch!
Eerst moeten de fietsen bij het loket worden gestald.
We moeten ons legitimeren en dan wordt er op een stuk schoenendoos onze naam geschreven en de afkorting van ons einddoel vandaag NOA - Nanu Oya. Met een stukje onderbroekenelastiek wordt dit aan het stuur van onze fietsen gehangen. We krijgen een groot officiel rose document. Dit moeten we laten zien aan een beambte in een wit pak in NOA. Hiermee krijgen we namelijk onze fietsen terug.
De treinreis is een fantastisch ervaring. Prachtige uitzichten op theeplantages, bossen, diepe ravijnen en hoge bergen.
We passeren kleine dorpjes, hele kleine stationnetjes, geweldige watervallen en nog meer theeplantages. Geweldig! We hangen uit het raam van de treincoupé en zitten in de deuropening als we weer van een klein stationnetje vertrekken. Als de trein voorbij is komen er overal mensen uit de bossages en vervolgen hun weg over de spoorlijn.
Onze diesel trekt zijn wagons heel langzaam hoger en hoger. Ik heb een prachtig gesprek met een Sri Lakaan in de deuropening. Zittend naast elkaar vertelt hij dat zijn einddoel Colombo is. Elf uur verder! Gisteren zijn er verkiezingen gehouden. De blauwen hebben gewonnen. 'Mijn' Sri Lankaan is er blij mee. Verder vertelt hij dat officiële stukken in het Singalees, het Tamil en het Engels worden aangegeven. Het Singalees kent ronde vormen. Het Tamil is 'vierkant' en het Engels is bekend.
We gaan maar heel langzaam vooruit. De 60 kilometer die wij vandaag per trein overbruggen beslaat zo'n 3 uur. Alle tijd om te genieten! En dat doen we ....
De trein trekt ons omhoog naar ongeveer 1600 m. Tacktisch toch?
Als de trein stopt in Nanu Oya rent Willem met het rose papier naar de eerste 'witte' beambte die hij ziet. Men is hier echter al lang en breed op de hoogte van die twee Nederlanders met hun fietsen. Onze fietsen komen keurig uit de wagon op het perron. Het station verlaten is nog een hele klus. We moeten met de fietsen over de treinrails naar de openbare weg. Een heel gesleep. Als je wat slechter ter been bent door een val op je heup 😉 dan ben je hier echt de sjaak.
De wat grijzere toeristen worden allemaal keurig in hotelbusjes van het station gehaald. De 'olifantenbroekies' zijn nog druk aan het onderhandelen met hun tuk tuk drivers als wij al op ons fietsje voorbij komen. We willen vandaag nog doorfietsen naar Nuwara Elliya. Dat ligt dan nog zo'n 15 km fietsen verder en zo'n 200 m hoger. Wel wind tegen.
Nuwara Eliya is een dorp waar vroeger de Engelse chiq verkoeling kwam zoeken. Er staan veel Engelse landhuizen met prachtige tuinen. We vinden onderdak in Victoria Inn aan het Victoria park. Er lopen paarden los op straat. Eens per jaar worden hier nog paardenrennen gehouden. Vlak bij Nuwara Eliya ligt lake Gregory. Dit meer is in opdracht van Sir William Gregory in 1874 gegraven zodat de Engelse dames met een roeibootje het meer op konden.
Als we ons hebben geïnstalleerd lopen we snel naar het dorp om bij licht nog het een en ander te kunnen zien. Het dorp ligt aan de voet van de Pidurutalagala of Mount Pedro, de hoogste berg van het eiland - 2524 m. Een machtig gezicht. We kopen wat pasteiachtige hapjes, wat kippenpootjes, een joghurtje en een papaya. Wij komen de avond wel door!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten