14 februari 2018
Voor we Kandy uit zijn is het een uur later. Het is druk op de straten. De scholen beginnen om 7.30 uur en veel kinderen worden met de tuk tuk naar school gebracht. De meisjes allemaal keurig in het wit. Witte of zwarte strikken in het haar. Jongetjes dragen een witte blouse en blauwe korte broek. De oudere jongens dragen een witte lange broek. Allemaal keurig op schoenen. We hebben al vaak gezien dat na schooltijd de schoenen in de rugzak gaan ...
We verlaten Kandy via de 'goudkust'. Allemaal 'lake vieuw' dus allemaal hoger gelegen. Nog maar koud op de fiets en al dik op de pedalen.
Daarna rolt het wel. Het gaat wat op en af. Na zo'n 50 km verlaten we de drukkere doorgaande weg en fietsen we binnendoor. De rust die we dan ervaren is heerlijk. De omgeving is meteen prachtig. De theeplantages en de velden vol groenten, vooral worteltjes, hebben we achter ons gelaten. Het is nu weer rijst. Er wordt druk in de rijstvelden gewerkt. In het land waar iedere weggebruiker zeer nadrukkelijk zijn eigen plek opeist maalt geen mens om rijst die te drogen ligt op straat.
Er steekt ineens een 'kamikaze' leguaan over. We kunnen hem maar net ontwijken en schrikken ons rot. Die beesten zijn nog behoorlijk snel.
We fietsen langs een tomatenstalletjes. Met een dikke handkus krijgen we wat tomaten. Als wij de portemonnee willen trekken is het 'nhe'. We kopen wat brood en een pizza-achtig broodje. De bakker zit verlegen om een praatje en wil van alles weten. We krijgen nog wat koekjes te proeven. Erg zoet!
De waterverkoper wil weten of wij wel weten dat het vandaag Aswoensdag is. Hij is katholiek en wil ons dat graag vertellen. Doet ons denken aan dat tuk tuk opschrift 'I am a boeddhist en proud to say that'
We passeren dorpjes waar vooral moslims wonen. De vrouwen in lange zwarte jurken. Vaak zijn alleen de ogen zichtbaar. Doe ons de uitbundig gekleurde sari's maar.
Rond lunchtijd laten we een eitje bakken voor op brood en drinken we een koele cola. 'Koud' is hier een moeilijk begrip.
Na 85 km zien we een bord 'rooms'. We besluiten te gaan kijken. Een studie van de kaart vooraf had ons al geleerd dat er niet al te veel wat grotere plaatsen op ons route lagen. Dus waarschijnlijk ook wat lastig op een kans op een overnachtingsplaats. Dit grijpen we dus met beide handen aan. De kamer is prima maar het tijdstip van aankomst ligt weer lastig. We vallen nog in het dagtarief ... We maken een deal en mogen nu 'inchecken'. Dan moeten we altijd vragen om badhanddoeken, om toiletpapier en om een extra laken waar we onder kunnen slapen. Men kijkt ons wat vreemd aan maar over het algemeen wordt het gevraagde gebracht. Als ik net het wasje heb ophangen breekt er een giga regenbui los. Die hadden we niet zien aankomen ...
Het eten vanavond, 'no spicy', bezorgt mij een loopneus en tranen in de ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten