27 februari 2018
We worden wakker van de moskee dwz van de speaker die op de moskee staat en in onze ogen een behoorlijk mekkerend geluid afgeeft. Ruim voor de klok van zeven fietsen we weg. We moeten vandaag zo'n 90 km verder en onze weg voert door een nationaal park. We vermoeden zachte gravelweggetjes.
Ons vermoeden is juist. De eerste 5 en de laatste 20 km zijn verhard. De tussenliggende kilometers zijn zware kilometers maar ook verschrikkelijk mooie kilometers. Zo langzamerhand zijn we volleerde cyclocrossers.
Kuilen, plassen, grote stenen ... ons kan het zo langzamerhand niet meer deren. De omgeving is prachtig. Heel veel waterbuffels en ossen. Heel veel pauwen en prachtig gekleurde bijeneters. Heel veel gigantisch dikke drollen maar helaas laat de wilde olifant zich niet zien.
We pompen een keer wat extra lucht in een achterband maar we moeten toch plakken. De nieuwe verjaardagsfietspomp wordt dankbaar gebruikt.
Af en toe worden we ingehaald en heel af en toe is er een tegenligger. We krijgen van iedereen een zwaai of men blijft even naast ons rijden om te vragen of alles goed gaat. Het gaat zeker goed. Dit is zo mooi!
De temperatuur is meer dan goed. De zon is stekerig en langzaam zien we donkere wolken verschijnen. Er is de komende dagen regen voorspeld.
We komen in een dorpje en stoppen omdat we even goed naar de route willen kijken. Dan breekt er een stortbui los. We worden gewenkt door mensen die een winkeltje runnen. Er worden stoelen voor ons vrijgemaakt. We zijn overigens niet de enige schuilers. We kopen een trosje banaantjes en delen die met de andere mensen. Alles wordt gretig aangepakt en onze beloning is een brede lach. Het ziet er niet naar uit dat het gaat stoppen met regenen dus we stappen op. Het regent warm water dus het is niet heel erg maar alles is wel kletsnat en erg vies.
We vinden een onderkomen in de oude stad met een warme douche en wifi. Fijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten