Ancient city

Polonnaruva

28 februari

We staan vanmorgen vroeg voor de ticket-office. Volgens de voorspellingen zou de meeste kans op droog weer in de ochtend zijn ....

We fietsen eerst naar het meest zuidelijke puntje van ruïnestad Polonnaruwa. Hier bevindt zich een groot en hol dagoba-achtig bouwwerk en een 4 m hoog standbeeld van één van de koningen van het Singalese rijk. Er zijn diverse theorieën over wat de goede man in zijn hand heeft, variërend van een boek tot een stuk papaya.

Dan fietsen we door naar de andere oude bouwkundige meesterwerken. Nadat de koningen 'moe' gestreden waren om de macht van de hoofdstad Anuradhapura werd een nieuwe hoofdstad gebouwd Polonnaruwa. Ook deze stad is voortdurend aangevallen en in de 14 de eeuw verlaten. De tempels en andere gebouwen bleven onopgemerkt en vervielen tot ruïnes overwoekert door de jungle. Ook deze stad is door de Engelsen herontdekt. Nu is de stad, terecht, onderdeel van het Unesco werelderfgoed.

De oude stad ligt aan een groot meer dat vroeger dienst deed als irrigatiesysteem.

We dwalen langs het oude koninklijke paleis, zien prachtige oude boeddhabeelden en enkele mooi bewaard gebleven fresco's. Men heeft z'n best gedaan om bepaalde details te restaureren zonder dat het geheel er nieuw uitziet. Nu krijgen we een mooi beeld van de ouderdom maar ook hoe het er vroeger uitgezien moet hebben. 

We moeten schuilen voor een enorme hoosbui. Na een half uurtje schijnt het zonnetje weer en kunnen we door. Het is een gigantisch groot complex en we moeten regelmatig schoenen uit en hoed af. Tussen de middag eten we een paar samosa's. We worden in een stalletje onder een afdak 'neergezet'. Dit vanwege de apen. De dames van de stalletjes weren de apen met stokken.

We leren dat alleen in Sri Lanka de wachterstenen vrouwelijke figuren kent. 

We besluiten de dag in het archeologisch museum. Het was een indrukwekkend gebeuren. Zo lang geleden en zulke mooie bouwwerken en snijwerk in steen.

We lopen nog een rondje in het moderne gedeelte maar dat is één grote chaos. Opgebroken, modder, en dikke stenen. Niets aantrekkelijks.

Willem doet nog wat klusjes aan de fietsen en ik hang een wasje aan het prikkeldraad te drogen.

Regen

Van Serunuwara naar Polonnaruwa

27 februari 2018

We worden wakker van de moskee dwz van de speaker die op de moskee staat en in onze ogen een behoorlijk mekkerend geluid afgeeft. Ruim voor de klok van zeven fietsen we weg. We moeten vandaag zo'n 90 km verder en onze weg voert door een nationaal park. We vermoeden zachte gravelweggetjes.

Ons vermoeden is juist. De eerste 5 en de laatste 20 km zijn verhard. De tussenliggende kilometers zijn zware kilometers maar ook verschrikkelijk mooie kilometers. Zo langzamerhand zijn we volleerde cyclocrossers. 

Kuilen, plassen, grote stenen ... ons kan het zo langzamerhand niet meer deren. De omgeving is prachtig. Heel veel waterbuffels en ossen. Heel veel pauwen en prachtig gekleurde bijeneters. Heel veel gigantisch dikke drollen maar helaas laat de wilde olifant zich niet zien. 

We pompen een keer wat extra lucht in een achterband maar we moeten toch plakken. De nieuwe verjaardagsfietspomp wordt dankbaar gebruikt. 

Af en toe worden we ingehaald en heel af en toe is er een tegenligger. We krijgen van iedereen een zwaai of men blijft even naast ons rijden om te vragen of alles goed gaat. Het gaat zeker goed. Dit is zo mooi!

De temperatuur is meer dan goed. De zon is stekerig en langzaam zien we donkere wolken verschijnen. Er is de komende dagen regen voorspeld.

We komen in een dorpje en stoppen omdat we even goed naar de route willen kijken. Dan breekt er een stortbui los. We worden gewenkt door mensen die een winkeltje runnen. Er worden stoelen voor ons vrijgemaakt. We zijn overigens niet de enige schuilers. We kopen een trosje banaantjes en delen die met de andere mensen. Alles wordt gretig aangepakt en onze beloning is een brede lach. Het ziet er niet naar uit dat het gaat stoppen met regenen dus we stappen op. Het regent warm water dus het is niet heel erg maar alles is wel kletsnat en erg vies. 

We vinden een onderkomen in de oude stad met een warme douche en wifi. Fijn!

Weke delen

Van Nilaveli naar Serunuwara

26 februari 2018

We vertrekken wat later dan gebruikelijk op een fietsdag. Er moet nl nog een eitje, een pannenkoek en een kokosroti worden gebakken. Verder moet er thee worden gezet en een sapje gemaakt. Als we ons alles hebben laten smaken stappen we op de fietsen.

Er is vannacht heel veel regen gevallen. Dat heeft de boel lekker opgefrist maar het is nog warm zat. De binnendoor weggetjes zijn vandaag voor ons niet echt begaanbaar. Te veel plassen en de ondergrond te week. Fietst veel te zwaar. We kiezen noodgedwongen de wat grotere wegen. We fietsen om de baai van Trincomalee heen en dan voert de route ons langzaam aan weer landinwaarts. We staan nog even te kijken hoe met man en macht de netten uit de zee gehaald worden. Je ziet op de gezichten dat de vangst tegen valt. Een net vol kwalen en wat klein 'spul'. Eén voor één druipen de mannen af. 

We zien weer boeddhabeelden langs de kant van de weg verschijnen. Zien we een brommer, een fiets of een tut tuk staan met wat slippers ernaast, dan weten we dat er een beeldje van Boeddha of van een hindoeïstische god gaat komen. Op weg naar het werk of op weg naar school wordt even stil gehouden en gebeden.

Ik heb nog nooit zoveel geloven zo openlijk zien belijden. We horen de trommels die oproepen tot de puja in de hindoeïstische tempels. We horen de imans oproepen tot gebed. We zien boedistische tempels en christelijke kerken. We hebben het gebedshuis van jehovagetuigen gezien en regelmatig zien we borden van de caramelietenorde, de apostolische gemeenschap of een andere geloofsstroming. 

Laatst fietste Willem heel enthousiast een erf op nadat hij met één oog een bordje met 'guesthouse' langs de kant van de weg had zien staan. Ik had als 'laatste man' iets meer tijd om te lezen en stond dubbel van de lach Willems gesprek met een non te volgen. Op het bord stond nl ook nog iets van 'disabled girls' en 'Lourdes orde'. Later overigens een prima onderkomen gevonden.

We gokken vandaag op 'iets' na 60 km. Volgens googlemaps worden er dan 'rooms' aangeboden. De route naar onze volgende stop is te ver voor één dagtocht. We zullen zien.

Het is vandaag wasdag. Er staan veel wassende dames is de rivier. Ze slaan de was op grote stenen, schrobben de boel met veel zeep en spoelen alles dan weer uit. Vaak worden de kleinere kinderen dan ook even grondig gepoedeld en worden er haren gewassen. De was gaat in een mand mee naar huis, de kleintjes lopen in een onderbroekie aan de hand van een kletsnatte moeder. Een mooi gezicht. In diezelfde rivier worden nog wat netten uitgezet en hebben ijsvogeltjes het druk met geweldige duiken in de rivier. Prachtig om te zien.

Nog steeds veel ossen op de weg. Je bent als Sri Lankaanse koe mooi de sjaak wat betreft brandmerken en het Singalese schrift. Een eigenaar heeft dit mooi aangepakt door de horens van de beesten te schilderen. Een groene en een blauwe hoorn, past mooi bij de kleuren van de hindoeïstische tempels ...

De 'rooms' die wij bedacht hebben is gesloten. Gelukkig kent dit dorp nog 'een rooms'. De beheerder spreekt geen woord Engels. Hij mag niet zelf onderhandelen. Uiteindelijk komt de baas op de brommer thuis. Het blijft voor beide partijen lastig om elkaar te begrijpen. Wij kennen het verschijnsel 'dag- en nachttarief' niet. Zij kennen het inchecken vóór de nacht begint niet. Uiteindelijk worden we het eens over de prijs. Er wordt snel toiletpapier gekocht en we krijgen een spiksplinter nieuwe theedoek (!) om ons mee af te drogen. Dat laatste lukt natuurlijk voor geen kanten maar we drogen ook wel door de 'lucht'.

We lopen een rondje door het dorp. Er is markt. Mensen die de Engelse taal machtig zijn spreken ons aan. Ze willen allemaal toch wel heel graag weten hoe wij in hun dorp verzeild zijn geraakt, waar we naar toe gaan, hoelang we blijven, of we Sri Lanka mooi vinden en uit welk land we komen ...

Trincomalee

Nilaveli

25 februari 2018

Het is warm maar bewolkt. We besluiten naar Trincomalee te fietsen. We zouden deze stad op 'doortocht' bezoeken maar zonder bagage is toch even wat makkelijker. Na weer een vorstelijk ontbijt fietsen we om 9 uur weg. Een uurtje later zijn we in de oude havenstad. In de glorietijd één van de voornaamste Aziatische havens. Recenter, na Jaffna, de tweede stad van de tamiltijgers en zwaar getroffen tijdens de tsunami van 2004.

We fietsen via de 'verse' vismarkt, langs de kraampjes met gedroogde vis naar Fort Frederick. Dit fort uit 1676 was van oorsprong een Portugees fort en is later door de Hollanders versterkt. 

We moeten een heel steil padje opfietsen en komen dan bij de Tirukoneswaram-tempel. Er staat een groot verguld beeld van Shiva, met zijn symbolen de lingam en zijn rijdier Nandi, een os. De tempel staat op de plaats waar al in de 3de eeuw een heiligdom was. In 1624 braken de Portugezen deze tempel af en gebruikten de stenen om een fort te bouwen. De zeer heilige lingam van de tempel wierpen ze in zee. In 1962 vond een duikteam de lingam op de zeebodem. Het symbool van Shiva werd geplaatst in de huidige tempel.

We zien weer veel kokosnoot gooiers.

Vanaf de tempel hebben we een prachtig uitzicht op Swamy Rock. De rots staat ook bekend als 'Lovers leap'. Het schijnt dat Francina van Rhede tot Drakesteyn, inderdaad een Hollandse dame, vanaf dit punt uit liefdesverdriet in de diepte sprong. Zij kon het niet verkroppen dat haar geliefde, een officier in dienst van de VOC, met zijn schip de baai uitvoer naar een verre bestemming. Het meisje overleefde de sprong en trad acht jaar later alsnog in het huwelijk, maar wel met een ander! Eind goed, al goed!?

Een van de voornaamste hindoetempels in Trincomalee is de Kali Kovil. De toren (gopuram) van deze tempel is bedekt met kleurrijke beelden van goden en godinnen in allerlei houdingen. De binnenkant is mooi van kitscherigheid. Aan de plafonds hangen beelden van olifanten, ganzen, pauwen, bloemen en allerlei figuren. Allles, net als buiten, in de meest felle kleuren geschilderd. We kijken onze ogen uit.

Na een kokosroti en wat banaantjes fietsen we op ons gemakje naar huis.

We doen een dutje op het strand maar moeten ons haasten om voor de bui onder het afdak bij onze kamer te komen. Een klein maar hevig buitje frist de boel lekker op. 

We kletsen even met een stel jonge Chilenen. Zij zijn al 10 maanden op reis. Ondertussen studeren ze. Het is al donker als we een 'hotel' gaan zoeken. Men kent hier twee soorten hotels. Als er bv staan 'Sampaths hotel' dan weten we inmiddels dat Sampath lekker kan koken. In een hotel rest kun je slapen.

Lazy ...

Nilaveli

24 februari 2018

Een lui dagje ... nagenieten van alles wat we al hebben beleefd en alle indrukken even laten bezinken. Uitslapen lukt niet. We zitten al vroeg op ons terras aan een kopje koffie. Even later krijgen we een verrukkelijk ontbijt geserveerd. Pannenkoeken met banaan, toast, een gebakken eitje met tomaat en kleine platte pannenkoekjes of broodjes met kokos, een heerlijk sapje van papaya en ananas en een verschrikkelijk slappe bak koffie. We smullen! Alleen het laatst genoemde item gaat over het balkon.

We maken een prachtige strandwandeling naar het eind van de baai. Een aantal vissers komt terug van zee. Ze racen de boot met vaart het strand op en trekken op het allerlaatste moment de buitenboordmotor omhoog. 

Daarna wordt met vereende krachten de boot verder het strand op getrokken. We steken ook een handje toe en bewonderen de buit: een mega tonijn en een grote vis met gele 'stekels' op het eind van de staart. Verder een bak vol kleine visjes.

Er zijn weinig toeristen. Het hoogseizoen begint in april. Er is wel ontzettend veel plastic! Bah, wat een troep en zo zonde.

We brengen de dag zwemmend, zonnend, lekker hangend in de schaduw en boekje lezend door. Heerlijk! We fietsen nog even naar het dorp voor wat fruit en wat drinken maar het stelt allemaal niet veel voor.

We bestuderen de kaart, de reisgids en de route en maken plannen voor de tweede helft van deze vakantie. We hebben al aardig wat kilometers op de teller staan maar hebben ook nog de nodige voor de boeg. Er staan ook nog een paar prachtige highlights op ons te wachten ... maar nu eerst weer ...chillen ... lezen ... slapen ...

Vis

Van Mullaitiva naar Nilaveli

23 februari 2018

Een half uurtje eerder dan 'normaal' op de fiets want er staat een lange tocht gepland.

Het fietst niet heel moeilijk. Over het algemeen mooi strak asfalt, de weg af en toe licht glooiend. Aan onze linkerhand ligt de Indische Oceaan, aan de rechterkant vaak meren en lagoons. 

We zien weer een hele reeks aan vogels. Vaak steekt er een leguaan, een pauw of een mongoes over. 

Het is bijzonder dat een aantal zaken zo snelt went. Het links fietsen is geen probleem meer. We kijken nog wel de 'verkeerde' kant op als we te voet zijn en moeten oversteken. In het begin wezen we elkaar op iedere aap die we zagen. Dat doen we allang niet meer. Die beesten zijn hier zo algemeen als bij ons duiven.

We fietsen een stuk het binnenland in, om een meer heen en dan komen we weer in olifantengebied. We zien gigantische drollen maar helaas de producent daarvan niet.

Langs de kant van de weg staan regelmatig kraampjes waar groente te koop wordt aangeboden. Bijna allemaal hebben ze ook drie grote stenen liggen, vuurtje eronder, ketel kokend water met maïskolven erop. Ondanks dat we nog niet in het gebied zijn waar de kokospalm weer algemeen is, zien we wel veel kokosnoten langs de kant van de weg liggen. De vezelachtige bast wordt gebruikt als brandstof. In de hindoetempels worden er vaak kokosnoten geofferd. Deze worden kapot geslagen op een grote steen. We hebben ook gezien dat op een oud motorblok de 'noot werd gekraakt'. 

De vissersdorpen die we passeren zien er armoedig uit. Veel golfplaat en veel gevlochten blad als wand- en dakbedekking. Er liggen veel vissen langs de kant van de weg te drogen. De grotere exemplaren zijn ingekerfd of worden 'opengeklapt' gedroogd. Een raar gezicht en een niet zo bijster lekkere geur.

We moeten een aantal keren een brug oversteken. Deze worden allemaal nog 'bewaakt' door militairen. Het hele gebied kent nog heel veel kazernes.

We stoppen voor wat drinken en voor een ananas. Met veel geduld wordt die voor ons schoongemaakt. Heerlijk!

Na 110 km fietsen we Nilaveli in. The place to be voor het strand! We vinden onderdak in 'the blue whale'. Een prima kamer, mét warm water, wifi, airco en ontbijt! We nemen nog gauw een duik in de golven van de oceaan. Alweer: heerlijk!

Op het menu vanavond staat vis. Voor de derde keer: heerlijk!

'Zorrug dat je d'r bij komt'

Van Kilinochchi naar Mullaitivu

22 februari 2018

We willen vandaag zodicht mogelijk langs de Indische Oceaan fietsen. Volgens google maps en maps.me zou het moeten kunnen. Ook de gps geeft een weg aan maar thuis, tijdens het plannen van de route, moesten we 'hem' keer op keer dwingen de weg te nemen zoals wij die graag zouden willen fietsen. We zijn dus op ons hoede. Bij iedere splitsing, die ook nog de mogelijk biedt om over de doorgaande weg te gaan, kijken we kritisch naar de weg. Iedere keer besluiten we toch door te gaan. Fietsen maar ...

Af en toe zijn er dikke zandduinen en moeten we even van de fiets. We duwen de fietsen dan het losse zand door tot we weer kunnen opstappen. Het is opletten geblazen. Je moet het juiste spoor kiezen maar ook weer niet te dicht langs de kant waar struiken met enorme stekels groeien. Ten eerste kan dat vervelende halen in 'het vel' geven maar misschien erger: deze enorme stekels in je band. 

De omgeving is prachtig. We maken een praatje hier, we maken een praatje daar, zwaaien en wuiven wat en genieten. Dan zien we de oceaan. Blijft een mooi gezicht dat prachtig blauwe water en de witte golven van de branding.

We helpen een visser een soort traktorachtig wagentje een duin op te duwen. Hij had zichzelf diep in het zand 'gegraven'. Een big smile is onze beloning.

Dan na 60 km staat er ineens een slagboom over de 'weg' - Navy hoofdkwartier. Nergens een bord gezien, niemand die ons verteld heeft dat de weg verderop verboden terrein is ...

Een matroos, zo jong dat hij zich nog niet eens hoeft te scheren, houdt ons tegen. Verboden toegang!! We proberen nog wat maar de knul spreekt geen woord Engels en voert ook alleen maar een opdracht uit. Helaas we moeten terug!

De hele zandbakrit terug: weer over de zandduinen, de mulle stukken en het grind. Tja, we wisten dat deze rit wat dat betreft 'risicovol' kon zijn. Het stuur slaat uit Willems handen als hij in een zandduin blijft steken en wordt zelf over het stuur gelanceerd. 'Risicovol' blijkt een goede term. Gelukkig geen malheur aan lijf, leden en materiaal. Een klein schaafwondje ...

We kopen wat extra water en eten onze lunch bij een winkeltje in een gehucht. De dochter van de uitbaatster is eerst verlegen maar als we wat foto's laten zien is ze de vrijheid zelve. Alles wordt vertaald voor moeders en de andere jongelui die allemaal ineens iets nodig hebben uit het winkeltje. We kijken naar wat vissers die een net uitwerpen in heel ondiep water. Hun buit is behoorlijk maar allemaal heel klein. We kijken naar de verrichtingen van een vis- of een zeearend? Volgens de vissers is het een 'prawn' ... oké ... 

Langs de weg zien we regelmatig borden die waarschuwen dat het terrein erachter gevaarlijk gebied is vanwege mijnen. Ook zien we nog heel veel oorlogsschade. Dit gebied heeft het dubbel te verduren gehad. Behalve de oorlog ook nog tsunamigebied. 

We maken nog een stop voor een koude cola en dan fietsen we tenslotte na een rit van dik 100 km Mullaitivu in. Er is niet veel onderdak te krijgen maar we vinden tenslotte een prima plekje.

Olifantenpas

Van Jaffna naar Kilinochchi

21 februari 2018

Een fietsdag dus ... vroeg op. 

We verlaten Jaffna en de noordelijke provincie om de oostkust van Sri Lanka te gaan ontdekken. 

We hebben thuis de route iets te opmitisch ingepland wat afsnijpaadjes betreft. Het weggetje dat we inslaan is nog prima te fietsen. 

Het wordt alleen steeds smaller en steeds 'weker'. We bevinden ons in een gebied met veel meertjes, poelen, kreken en slenken. Kortom het is wat moerassig ... tenslotte loopt ons pad dood. Dat wil zeggen er is nog een dijkje tussen twee rijstveldjes begaan maar een pad ... nee. 

We besluiten terug te gaan, dit mede door het feit dat er in de noorderlijke helft van dit land nog niet ontplofte mijnen liggen ... Veiligheid voor alles. Helaas moeten we dan wel weer langs die grote troep min of meer wilde honden. Wat stenen in de hand geeft in ieder geval een gevoel van 'veiligheid'. Gelukkig zijn we op de terugweg niet meer interessant.

Ook de wat grotere weg waar we nu op fietsen biedt ons veel. Dit waterrijke gebied met mangroves is een paradijs voor vogels. We zien heel veel witte vogels. Het lijken allemaal witte reigers en varianten daarop. Met gele snavel en zwarte poten, met zwarte snavel en gele poten, snavel en poten zwart maar met een groene streep rond de ogen, met zwarte kop en gebogen snavel. We zien lepelaars, een kruising tussen een ooievaar en een pelikaan, ibissen, koereigers, ralreigers, kleine steltlopertjes en allemaal hebben ze het druk.

We verlaten het schiereiland waar Jaffna op ligt via de olifantenpas. Die pas is een smalle 1 km lange dijk. Er is hier tijdens de burgeroorlog zwaar gevochten. Er staat nu een monument: het land gedragen door (op)handen ...

We hebben 80 km op de teller als we Kilinochchi binnen rijden. Hier zijn we op de heenweg ook geweest ... we weten daar een hotel met een zwembad en het is nog vroeg in de middag ... We kijken elkaar eens aan en de beslissing is gemaakt.

Tempel

Jaffna

20 februari 2018

Door kleine stroomstoringen valt de airco vannacht een aantal keer uit. Heerlijk rustig maar ook meteen bloedje warm ...

We vertrekken vanochtend te voet naar de Nallur Kandaswamy-tempel. Dit is de belangrijkste hindoetempel van het land. De Nallur Kandaswamy-tempel is voor de hindoes wat de Tempel van de Tand in Kandy voor de boeddhisten is. De tempel is gewijd aan de god Skanda. In de 15de eeuw gebouwd, in 1620 door de Portugezen verwoest en in 1749 weer opgebouwd in de huidige vorm.

De tempel heeft prachtig gekleurde muurschilderingen, zuilenhallen en een vijver. De tempeltoren schittert je tegemoet. Het is allemaal goud wat er blinkt. Dames moeten de benen en schouders bedekken. Heren moeten met ontbloot bovenlijf. We dwalen door de tempel en kijken onze ogen uit. Bij veel nissen met beeldjes van goden staan bakjes met witte kalkpoeder, sandelwood en een rood goedje. Afhankelijk van de god wordt dit op het voorhoofd, de kin of de borst gesmeerd. Oneerbiedig gezegd, na afloop zien sommige mensen er op 'volle oorlogssterkte' geschminkt uit. Er wordt geofferd, er wordt gebeden, er wordt gebouwd en een traktor rijdt door het complex. Aan de ene kant devotie, aan de andere kant noeste arbeid. Voor ons geen touw aan vast te knopen maar zo mooi om te zien en mee te maken.

's Middag fietsen we naar het schiereiland Velanai voor Chaatty Beach. Dat klinkt alsof er een helderwit bountystrand met kokospalmen en azuurblauwwater is. Helaas gaat het maar om een heel smal strookje zandstrand en wat picknick plaatsen. We kunnen er wel zwemmen. Ondiep lauwwarm water en geen branding. Hele kleine visjes zwemmen met je mee. 

Op de terugweg doen we de markt nog aan. 

Willem koopt een 'rok' en krijgt les in 'hoe knoop ik een sari'. We kopen wat appels en gaan dan terug naar ons hotel voor een lekker douche en wat te drinken. 

Stel dat je binnenkort nog richting Sri Lanka reist ... neem een pen mee. De stopcontacten kennen hier een aan en uit knopje en hebben een driepolige ingang. Onze Engelse versie op de wereldstekker doet het hier helaas niet. Een jonge hotelier deed het ons voor .... Hij stak een schroevendraaier (!) - wij gebruiken een pen - in de bovenste pool. Daarna past de Europese stekker in de overige twee polen, knopje op aan en kun je gewoon stroom gebruiken en alle apparatuur opladen. Geen adapter of iets anders nodig. Vindingrijkheid!

Wij gebruiken de Loney Planet vooral voor de bezienswaardigheden en enige achtergrond informatie. We vermijden de genoemde slaapplaatsen: te druk, vaak niet schoon en internet overbelast. Dit geldt ook voor de eetgelegenheden: veel toeristen en vaak aan de prijs. Vanavond wijken we van deze gewoonte af en gaan naar een aanbevolen restaurant. Inderdaad alleen toeristen, inderdaad aan de prijzige kant maar inderdaad ook erg lekker eten! We nemen op aanraden van onze host nog een ijsje bij een speciale ijstent. Heerlijk!

De mooie dagen, de verschillende ontmoetingen, de ervaringen en belevenissen rijgen zich aaneen. Wat een vakantie!