Van Moneragala naar Tanamallwila
15 maart 2018
We nemen klokslag 7 afscheid van onze host. Vóór 8 uur hebben we bidons gevuld, reserve water in de achtertas en wat brood en kaas in de voortas. Het is weer een prachtige route die we fietsen vandaag. Wel een wat drukkere route ... meestal 'langs' de bergen maar soms moeten we er overheen. Dan is het flink trappen. De moeizaam bevochten hoogtemeters mogen we even later weer afdalen.
Wat steeds weer opvalt zijn de zeer nadrukkelijk aanwezige reclameborden. Groot en felle kleuren. Veel reclame voor verzekeringsbedrijven. Zie je een aantal effen maar fel gekleurde satijnen vlaggen staan dan komt er een 'hotel'. Vlaggen in de kleuren blauw, geel, rood, wit en oranje geven aan dat er een boeddhistische tempel komt. Meestal staat er op hetzelfde terrein een school.
We zien ontzettend veel fruitstalletjes. Er worden twee soorten watermeloenen verkocht. Een donkergroene en een lichtgroene versie. Ik weet niet of er smaak en/of kwaliteitsverschil is. Ook zijn er weer heel veel 'houten appels' te koop. Vaak staan deze in een schaaltje op een krukje bij één van de huizen. Waarschijnlijk teveel voor eigen gebruik. Ook wordt er vandaag heel veel yoghurt of curd, gemaakt van buffelmelk, verkocht. Deze worden in donkerbruine terracotta kommen te koop aangeboden. De hoeveelheid joghurt is voor ons te veel. Jammer want we hebben er wel zin in.
We proberen onze 'boodschappen' zoveel mogelijk te doen bij de kleine stalletjes en kraampjes. Vandaag kopen we onze watermeloen en wat banaantjes bij twee broers. De kraam is van de oudste. De goede man is praktisch blind. De jongste doet de verkoop en is de prater.
Even later snijden we de meloen in tweeën en lepelen hem uit. Dit hebben we op eerdere reizen geleerd en bevalt ons uitstekend. Geeft het minste geklieder.
We komen deze vakantie voor de tweede keer in Wellawaya. Geen enkel stuk hetzelfde. We komen en verlaten de stad via andere wegen dan op de heenreis. Goed gedaan toch ...
Na een kleine 80 kilometer vinden we een onderkomen. Als we onze komst melden met een luid 'hello' komt er een blanke man uit huis stappen. Hij laat ons een kamer zien met woonkamer! De man blijkt een Nederlander. Ooit vanwege de liefde naar Sri Lanka gekomen. Nu alleenstaand. Z'n dochter, schoonzoon en drie kinderen wonen bij hem in.
We spannen een lijntje en drogen de was. We fietsen nog een keer terug naar de 'stad' voor wat ingrediënten voor het avondeten. Bij het licht van de maan eten we onze noedels met een salade van tomaat en komkommer. Een bidsprinkhaan, wat hagedisjes en een gekko bekijken het geheel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten