Pidurangala

Sigiriya

2 maart 2018

Ons ontbijt wordt buiten op het terras voor onze kamer geserveerd: pannenkoekjes met kokos en honing, 'coconut'roti, hoppers, samosa-achtig dingetjes en een sandwich gevuld met ei. Kopje thee en een bordje met fruit. Het is ruim voldoende!

Op advies van onze host fietsen we, in de omgeving, naar twee meren. Vanaf beide meren zouden we een prachtig uitzicht op dé twee rotsen hebben. Die twee rotsen zijn de Pidurangala en de zwaar commerciële Lion rock. Dat laatste vanwege prachtige fresco's op de muren in de grotten van de rots, en de overblijfselen van het koninklijk paleis boven op de rots.

Het eerste meertje waar we naar toe fietsen is heel mooi. Het weggetje wordt steeds smaller en loopt tenslotte dood. Er zijn ontzettend veel vogels. We zien heel veel vliegende pauwen. Wat een geweldig gezicht. Het uitzicht op de twee rotsen die zomaar uit de bodem omhoog rijzen, is inderdaad magnifiek. We teuten wat rond. Het is hier zo mooi. Het meertje, de vogels, het groen van de rijstplanten en het gekwaak van kikkers.

Dan fietsen we naar het tweede meer. Dit meer is veel groter en ook bekend bij tuk tuk 'drivers'. Geeft allemaal niets, ook hier is het prachtig. 

We willen een rondje fietsen en komen terecht op het terrein van de Lion rock. Allemaal hoedjes verkopers en gesneden fruit verkopers. De mango's beginnen rijp te worden dus we nemen ons kans waar. Twee zakjes met stukje mango. Heerlijk!

We lopen twee Portugezen, die ook in 'ons' guesthouse slapen, tegen het lijf. We hebben een hartstikke leuk gesprek. Leuke jonge mensen met prima ideeën. 

We fietsen via een mooie omweg terug naar huis. 

We vouwen een wasje op en knappen een heel klein uiltje. Dan maken we ons klaar voor de beklimming van Pidurangala. Volgens onze host moesten we daar de 'sunset' gaan bekijken. Dat klaar maken bestaat uit de bidons vullen met water en een overhemd in een rugzakje mikken ...

Beide rotsen zijn ontstaan door vulkanische activiteit. Meer dan 2500 jaar lang hebben er monniken in de grotten van de Pidurangala geleefd. We komen langs de restanten van de grotwoningen, zien een prachtig beschilderde grot met 4 boeddhabeelden en er ligt een 12,5 m lange Boeddha halverwege de klim. Helaas hebben schatjagers (is dat een woord?) het hoofd geroofd.

Dan komen we op de top. Dat klinkt altijd alsof het een puntje is. In dit geval is het groot 'plat vlak'. Het uitzicht is geweldig! We zijn niet de enigen die het advies van hun host hebben opgevolgd. De zonsondergang is inderdaad prachtig. Dan moeten we ons haasten om naar beneden te komen. 

Zonsondergang betekent in deze contreien vaak geen schemering maar meteen donker. Naar beneden halen we met redelijk goed zicht. We fietsen in het stikkedonker terug naar huis. We schuiven bij de buurman aan tafel en eten heerlijk.