5 maart 2018
Inderdaad van de radar. In een gehucht, 3 huizen, 3 winkeltjes en een boeddhabeeld vinden we, na dik 70 km, een plaatsje voor de nacht. We krijgen eerst een kamer te zien die nog moet worden schoongemaakt en waarvan de airco stuk is, de volgende kamer is zo muf dat ademhalen moeilijk is, de derde kamer is prima. Waarom deze volgorde .... ?
De tussenliggende kilometers zijn voor mij zware kilometers. Het duurt even voor ik door heb dat mijn achterband heel langzaam leeg loopt. We hebben behoorlijk vals plat, er zijn voortdurend wegwerkzaamheden waardoor we of op nat zand of op dikke losse stenen fietsen en we moeten klimmen. Als we afdalen en mijn fiets enorm begint te slingeren dan snap ik waarom ik zo zwaar moet trappen en het zweet me tappelings langs het lijf stroomt. We verwisselen de achterband en dan begint voor mij ook het grote genieten. De omgeving is prachtig. Hoge bergen aan beide kanten en onze weg slingert zich daar mooi tussen door.
In tegenstelling tot gisteren, vandaag alleen asfalt. Dit is buiten de lange stukken wegwerkzaamheden om. We fietsen weer in olifantengebied. We hebben vooraf de waarschuwing gekregen dat we ons
s' avonds niet meer op de weg moeten begeven. Te gevaarlijk vanwege de olifanten. Ook in Sigiriya werd ons al op het hart gedrukt om te keren bij het zien van een wilde olifant. Voorlopig nog steeds geen dikhuiden, buiten de wildparken om, gespot.
De middag brengen we 'plakkend, pompend en oliënd' door. Morgen weer 'up to speed'.
... 03.00 uur ...
Stevige klop op onze deur 'sir,sir, elephant!!'
We springen uit bed en bekijken waar alle drukte vandaan komt. Het hele dorp in rep en roer. Er scharrelt een olifant door het dorp. Mensen staat met zaklantaarns te schijnen. We horen een hoop geritsel en gekraak maar de 'vogel' is al gevlogen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten