14 maart 2018
We vertrekken met stille trom. Zelfstandig als we zijn doen we zelf de poort open en sluiten hem natuurlijk ook weer keurig. Op de 'restauranttafel' heerst nog diepe rust.
Heerlijk, we fietsen weer en het zonnetje schijnt. De route die we gaan fietsen kent enkele korte stukjes dubbeling. Dit is omdat we ruim onder de brandhaard van Kandy door willen fietsen. Het is niet anders. We gaan de moeilijkheden niet opzoeken.
Net voorbij Arugam Bay en Pottuvil fietsen we het Lahugala National Park in. Het is er erg mooi. Prachtige meren en dikke jungle. De luchtwortels van de bomen raken de grond en schieten daar weer wortel. Zo ontstaan mega dikke bomen. Het lijkt alsof het één verschrikkelijk dikke boom is.
Er scharrelen wat wilde waterbuffels rond. Een indrukwekkend gezicht. Als we stoppen voor een foto komt een exemplaar, met gigantisch grote hoorns, al snuivend, onze kant op. We kiezen opnieuw voor zekerheid ... Niet alles kan en moet in pixels worden vastgelegd.
We zien ze al een hele tijd liggen en namate er meer kilometers op de teller verschijnen worden ze steeds duidelijker, groter en hoger ... bergen. Onze weg maakt een enorme slinger om deze keten heen. Neemt niet weg dat we toch behoorlijk moeten klimmen.
We eten een heerlijke watermeloen langs de kant van de weg. We krijgen een kom water om de handen en de kin schoon te spoelen. Er liggen rode vruchtjes. Vorm van een appel zo groot als een pruim ... maar ontzettend zuur.
Na 75 km zien we een bordje 'rooms'. We gaan eens kijken. Deur wagenwijd open maar niemand te zien. Op onze 'hello' en 'goodmorning' krijgen we geen reactie. We vinden een bel. Die doet het luid en duidelijk. Niks! Uiteindelijk komen er drie bouwvakkers aan van de bouwplaats tegenover 'de rooms'. Geen woord Engels maar zij gaan bellen. Nu komt er schot in de zaak. Willem krijgt de telefoon en overlegt en onderhandeld. De bouwvakkers krijgen instructie over de kamersleutel en ons wordt een kamer toegewezen. Prachtig. Wederom heel zelfstandig pakken we uit de andere kamer een tweede badhanddoek en een tweede laken. Als we ook nog twee krukjes bij elkaar hebben gescharreld zijn we super tevreden: een prachtige fietsdag en een mooie kamer. We lopen nog even naar het dorp want de dorst is enorm. Wat kan een koud flesje cola dan lekker zijn!
Om 4 uur komt onze host thuis. Een jonge vent. We krijgen een kopje thee met wat zoets erbij. We hebben een leuk gesprek. Ook de onlusten komen ter sprake. We praten nu met een boeddhist ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten