't Zit er op

Negombo
23 maart 2018

Onze laatste volle dag op Sri Lanka ... 
Morgen vliegen we aan het eind van de dag weer terug naar huis. Hartstikke fijn want thuis is heerlijk. Familie en vrienden maar ook ons eigen bed, onze eigen badkamer en ons eigen toilet. 
We hebben verschrikkelijk genoten. Wat een prachtig eiland! Wat een mooie ervaring en wat zullen we straks weer kunnen teren op geweldige herinneringen. 


Een andere cultuur doet altijd verbazen. Dit natuurlijk gezien vanuit onze waarden en normen en met onze westerse ogen.
De 'chaos' en het lawaai van het verkeer. Al dat getoeter. De staat van de huizen. De hoge luchtvochtigheid die maakt dat stucwerk binnen de kortste keren schimmelt en afbladdert. Men begint met bouwen en gaat verder als er weer geld is.
De mannen, jong en oud, in rokken. Lekker luchtig. Op de fiets, in de bouw, op het land en in de vissersboten. Al die mensen op blote voeten. Zelfs in de grote steden ...
Heerlijk die temperatuur. Altijd in hemdje en korte broek. Geen vestje of overhemd nodig ... misschien alleen ter bescherming tegen de muggen. De temperatuur die 's nachts nauwelijks daalt. Een ventilator is onontbeerlijk en eigenlijk kun je niet zonder airco.
Van de Aziatische landen die wij bezocht hebben is Sri Lanka één van de meest ontwikkelde landen. Dit natuurlijk wel weer gezien met onze westerse blik. Er zijn echte winkels en zelfs winkelketens. Er zijn ook nog heel veel kleine zelfstandigen. Zij verdienen de kost met de verkoop van eten en wat drinken. Op een gascomfortje aan een butagasfles wordt roti en samosa bereid en verkocht of men kookt rijst en curry. Dat gaat in een plastic zakje, krant erom en onder de parasol als lunchpakketje in de verkoop. 
Heel veel vis ... op een oude plastic zak en regelmatig besprenkeld met water uit een plastic fles. Gelukkig wordt 'alles' well done geserveerd.
Al dat plastic ... verschrikkelijk wat een afval. Gelukkig dringt het ook hier door dat dit sterk beperkt moet worden.
We hebben genoten van de natuur. Wat een prachtige vogels! De vliegende pauwen, de verschillende ijsvogeltjes en de bont gekleurde bijeneters. Maar ook het grote wild, de olifanten, de waterbuffels, de varanen en natuurlijk het luipaard en de blue whale. Indrukwekkend!
De mensen die wij ontmoet hebben waren zonder uitzondering verschrikkelijk vriendelijk en behulpzaam. We hebben prachtige ontmoetingen gehad. Korte ontmoetingen tijdens onze koffiestops of tijdens een boodschap. Mooie gesprekken met de eigenaars van onze onderkomens. 
Wat een rijke oude cultuur maar ook wat een verschrikkingen tijdens de verschillende burgeroorlogen. We hebben zelf een klein staartje kunnen meemaken van de onlusten tussen de boeddhisten en de moslims. Wat jammer dat religie dit teweeg kan brengen.

Onze fietsen hebben ons niet in de steek gelaten. Een aantal keren een lekke band maar geen andere narigheden. 
De kilometerteller is stil blijven staan op 2500 km. Daar zaten prachtige kilometers tussen. Langs de rijstvelden, langs en door de theeplantages, over de smalle gravelpaadjes en door kleine dorpjes. Er zaten moeilijke kilometers bij. Over de bergen, door het chaotische verkeer en over het verschrikkelijke slechte wegdek vol hobbels en kuilen. Ondanks dat hebben we van iedere kilometer genoten. 


We zijn één keer een nacht flink ziek geweest en we zijn één keer gelancheerd over het stuur maar verder hebben we geen pleister hoeven plakken of een aspirientje moeten slikken. Geluksvogels dus!

Het is een geweldige reis geweest. Op naar huis ....



Ayurveda

Negombo
22 maart 2018

Een lekker lui dagje.
We maken een lange, lange strandwandeling vanmorgen. De wind komt van zee en er ligt ontzettend veel troep op het strand. Heel veel plastic flessen. Het ziet er gelijk vies en onverzorgd uit. Wat ons betreft statiegeld op alle plastic flessen: groot én klein. Er zijn nog hele grote stappen te maken!


We lopen over, de door ons zo gedoopte, 'boulevard' terug. Onderweg doen we nog wat winkeltjes aan maar vooral veel van hetzelfde.
We maken een ananas schoon en soldaat en stappen dan op de fiets. Onze laatste ayurveda behandeling deze vakantie. We worden dik in de olie gezet heerlijk gemasseerd. Na 75 minuten glibberen we het pand weer uit.
De rest van de middag brengen we onder de palmbomen op het strand door. Het waait behoorlijk dus het is heerlijk. 'Thuis' hebben we er nog een hele klus aan om ons 'vetvrij' te douchen.





Vismarkt

Negombo
21 maart 2018

Onze eerste lentedag start om 6.30 uur met een temperatuur van 29 graden. We willen naar de kleine vismarkt van Negombo. Dat 'klein' heeft te maken met de soort vis; kleintjes dus. De andere vismarkt is dagelijks op het schiereiland tussen de lagune en de oceaan.
Wat een bedrijvigheid. Overal gebeurt wat anders. Op sommige plaatsen wordt de vis schoongemaakt en in plastic korven of rieten manden gedaan. Die vissen worden dan in de zee schoongespoeld. Daarna brengen 'dragers' twee tot drie manden, aan een soort juk, naar het strand. 




Daar leggen voornamelijk dames de vis, op jute zakken, te drogen. Het geheel doet sterk denken aan de kaasmarkt in Alkmaar. 
Er liggen al heel veel lange rijen 'bulten'. Dit is al min of meer gedroogde vis, toegedekt door de jute zakken en daar weer een laag plastic, verzwaard met zand, overheen. Als de verse vis te drogen ligt worden deze 'bulten' ontmanteld en verder te drogen gelegd.






Er wordt natuurlijk ook verse vis verkocht. We zien echt minivisjes en mega grote roggen. Manden met krabben en garnalen. Oude mannetjes op een plastic zak met twee, drie sardientjes in de verkoop. 
We lopen over de fruit- en groentemarkt terug. Wat een prachtige kleuren. 



Al die soorten groen van kruiden, bladgroente en sperzieboonachtigen. Het rood en oranje van tomaten, pompoenen en chilipepers.


En dan al dat fruit. Kokosnoten in allerlei varianten, guaves, papaya's, watermeloenen en mandarijntjes. We kopen een fruitlunch. De verkoper van onze ananas vertelt dat de roodpaarse bloem van de bananenplant echt heerlijk is als je hem kleinsnijdt en fruit met een uitje. De jackfruit wordt 'ontpit' en de rest van het vruchtvlees wordt minuscuul fijngehakt. Ik moet er nog even achter komen waar dat voor gebruikt wordt.
We lopen door een achterafwijkje terug. Een al wat oudere dame wil weten waar we vandaan komen en hoe we Sri Lanka vinden. 'Erg mooi en erg aardige mensen'. De dame vindt dat alle mensen, ongeacht huidskleur, aardig voor elkaar moeten zijn. Zij bidt daar iedere dag voor. We kunnen het alleen maar met haar eens zijn. 
We vertrekken voor een uurtje strand. De zon brandt ondanks het nog redelijk vroege uur onbarmhartig. Afkoelen in de oceaan is er ook niet echt bij. We klagen overigens niet!!
's Middags fietsen we nog even naar Negombostad. Een gigantische stad met ontzettend veel winkels en kledingstalletjes. We slenteren wat maar naar een uurtje houden we het voor gezien.
We installeren ons in de tuin van 'The Icebear'. Heerlijk schaduw en een koel briesje van de oceaan.


Lekker lui

Negombo
20 maart 2018

De temperatuur is heerlijk als we ontbijten op ons balkonnetje. De zon komt prachtig op! We besluiten een wandeling langs het strand te maken. Het is nog heel rustig. We zien wat vissersbootjes op de oceaan varen, er vliegen wat zeevogels met ons op, de zee ruist en de branding breekt op het strand. Wat een rustgevende omgeving. Heerlijk na al die verkeersdrukte de afgelopen dagen.
Via de hoofdstraat lopen we terug naar ons guesthouse. 


We pakken wat spulletjes voor een uurtje strand. Langer kan ons velletje niet velen. Natuurlijk nemen we een duik. 'Pislauw' volgens Willem en dat betreft dan de temperatuur van het water.
De dag kabbelt zich op deze manier voort. Wat hangen, wat slapen, een wandeling ... Heerlijk!
Aan het eind van de middag raken we aan de praat met een visser. Hij is de 'kapitein' van zo'n smalle traditionele catamaran. Deze boot voert een behoorlijk groot zeil. 




De man raakt enthousiast als ik hem bevraag over afdrijven, kiel en zwaard. We kunnen morgen met hem mee, zeilen en vissen. Natuurlijk tegen betaling! 


De acht is dicht


Van Colombo naar Negombo
19 maart 2018

Ons route, zoals we thuis bedacht hadden, fietsen we vandaag 'rond'. Dat rondje is eigenlijk een 8. Er zitten alleen net zoveel hobbels en kuilen in dit 'achtje' als in het wegdek van Sri Lanka. Maar met een beetje fantasie ... een 8. 


Vanmorgen zijn we op de fiets eerst nog wat 'adresjes' langs geweest voordat we aan onze 'laatste' fietstocht beginnen. Zo zien we nog een drijvende tempel, een parkje op een eiland met een loopbrug er naar toe en een aantal winkels. We vinden Colombo een echte stad! Dit in tegenstelling tot de andere steden die we op Sri Lanka hebben bekeken. We hebben nog een leuk gesprek met onze host over onze fietstocht, onze ervaringen en over het verkeer. Ook de Sri Lankanen ergeren zich aan het rijgedrag van de buschauffeurs wordt ons verteld. Heel langzaam dringt het besef door dat hier tegen opgetreden moet worden. Toevallig zien we vandaag voor de tweede keer dat de politie met een lasergun staat te controleren. Natuurlijk heeft de sterke arm het altijd gedaan maar wij hebben 'ze' vooral actief gezien als 'klaar over' bij de scholen.
Even deftig: we nuttigen onze lunch langs het kanaal waar we op fietsdag één ons kopje koffie dronken. Alleen onze kleur is veranderd verder zijn we in de ogen van de Sri Lankanen nog steeds 'two crazy people on a bike'. We zien een pelikaan een vis vangen. De vis zit lang in de krop. De één vecht voor z'n leven, de ander probeert te overleven. De pelikaan heeft alle moeite om de vis door te slikken. De vis moet met de kop vooruit in de hals glijden. We zien een aantal keren dat de vis letterlijk behoorlijk dwars ligt. Uiteindelijk legt hij toch het loodje. Tja, eten en gegeten worden.


We zien in Negombo een leuk guesthouse aan het strand. De kamerprijs is Hiltonwaardig. Dat hebben we er niet voor over. De 'receptioniste', van dit door Zwitsers uitgebate guesthouse, beveelt ons de buurman aan en nodigt ons gelijk uit gebruik te maken van de faciliteiten die zij bieden. 
De buurman heeft inderdaad kamers met Sri Lankaanse prijzen. We besluiten bij de buurman te slapen en het restaurant, de veel betere wifi connectie en de strandopgang van de Zwitsers te benutten. 
Na een heerlijke douche en het wasje lopen we naar het terras. Voor het eerst deze vakantie zien we wijn op de kaart staan. We krijgen een klein slokje witte Sri Lankaanse wijn - om te proeven. We houden het bij een Franse variant. We kunnen alleen een hele fles bestellen. Onze naam komt de fles en verdwijnt in de koelkast ... voor morgen! Prettig geregeld!




De hoofdstad

Van Ingiriya naar Colombo
18 maart

Keikapot ;)
Ruim 50 km gefietst en bijna even zoveel kilometers geslenterd. Daarbij maar een korte nacht ...
We willen graag naar de zondagochtend kunstmarkt in Colombo maar zijn daar nog ruim 50 km bij vandaan. We staan dus een half uur eerder op dan we gewoon zijn. Om strak 6.30 uur fietsen we weg. De weg is in een uiterst belabberde staat. Er valt bijna niet te fietsen zoveel gaten, kuilen en grote stenen. Verschrikkelijk! Als we denken dat we het gehad hebben is na een kilometer de weg weer bar en boos. Dan hebben we 500 meter biljartlaken strak asfalt en dan begint de ellende weer van voren af aan. We kunnen er geen pijl op trekken. 
We hebben een primeur. We zien de eerste aangelijnde hond deze vakantie! Over honden gesproken ... Willem jaagt de honden de laatste dagen in het Singalees weg. Dus geen kssst maar sju, sju en geloof het of niet, dit herkennen ze en hierna luisteren ze!
Uiteindelijk zitten wij om 9 uur ! al aan een kopje koffie in het park tegenover de locatie waar de Kala Pola - de kunstmarkt - wordt gehouden. Nog maar erg weinig activiteit. We besluiten eerst een onderkomen voor de nacht te regelen en daarvandaan nog eens terug te komen. We vinden op een gunstige locatie een hostel met een 'dorm'. De eigenaar denkt dat we vanacht wel alleen zullen blijven maar hij kan niets garanderen. Hebben we pech dan kunnen er nog twee gasten op de kamer bij komen. 
We douchen en stoppen onze spullen in de locker. Dan gaan we op stap. Eerst terug naar de Kala Pola. Er hebben zich inderdaad veel meer kunstenaars geïnstalleerd. We slenteren langs de verschillende kraampjes. De ene mooi de ander spreekt ons minder aan. 


Dan verkennen we de rest van de stad. We beginnen in het district 'Fort'. Dit was vroeger een versterkt stadsdeel bij de haven. Nu is het alleen nog een naam. We zien veel oude koloniale gebouwen maar ook hyper moderne waaronder het WTC met de twin towers. In de oorlog zwaar beschadigd door de Tamiltijgers maar nu weer volledig herbouwd.


Dan lopen we wijk Pettah in. Dit was vroeger de woonwijk van onze landgenoten. Nu is het een echte volksbuurt. Allemaal kraampjes en winkeltjes. Een straat vol schoenen, een straat vol tassen. In de volgende straten verkoopt men telefoons of lampen of fruit. Alles gegroepeerd. Een straat vol dezelfde waar. Het is een drukte van belang en ieder kraampje heeft z'n eigen geluidsbox. 


We slenteren nog door één van de vele parken die Colombo heeft. Er wordt druk gebruik van gemaakt. Rennende kinderen, cricket spelende jeugd, hangende pubers en picknickende ouders. 
Er staat nog één tempel op het 'too do' lijstje, de Gangaramaya tempel. We trekken nog een keertje de schoenen uit en bedekken de blote knieën. Een mooie tempel!






We lopen nog een warenhuis in. Geen spullen die thuis ook niet te koop zijn ...
We lopen terug naar ons hostel en eten een bord vol heerlijke rijst. We hebben onze avondmaaltijden opgediend gekregen op een bananenblad, op een bord met een stukje plastic er omheen. Makkelijk als je het restant mee naar huis wilt nemen. Vandaag een bord met lepel én vork. 
Trouwens ... we hoeven de kamer niet te delen.







Edelstenen

Van Godakawela naar Ingiriya
17 maart 2018

We worden luid toeterd ingehaald door de bus richting Colombo. De bus naar Ratnapura dendert ons toeterd voorbij. Ook de bus richting Galle laat zich horen. Daarbij zijn zij de 'tweede' inhalers. Zij halen nl de tuk tuk of brommer in die ons, natuurlijk ook luid claxonnerend, weer inhalen. Kortom een kakofonie aan geluid. Knettergek worden we er van. Dan ineens staat de hele handel op de rem. File! De geur van vis dringt onze neusgaten binnen. Midden op straat is een vismarkt! Wij hebben aan een klein gaatje genoeg om ons naar voren te werken. Helaas betekent dit ook dat we wederom door al die bussen, met hun bijbehorend geluid, worden ingehaald. 
We moeten weer klimmen. Zelfs zo hoog dat er thee groeit. Er staan weer ontzettend veel stalletjes langs de weg. Groente en fruitkramen, kraampjes waar ze kleedjes verkopen: té lelijk maar in iedere kamer waar we hebben geslapen liggen ze voor het bed, voor de badkamer en voor de deur. Boven op de top van een berg hangt iemand aan een lang stuk prikkeldraad (!) opblaas krokodillen en zwembandjes. Je zult er dáár maar om verlegen zitten ...
Dan zien we in de rijstvelden rieten dakjes staan. 


We komen in de buurt van Ratnapura. 'De stad der Edelstenen'. We hebben al gelezen dat zich onder deze rieten overkappingen mijnschachten bevinden. Sommige mijnschachten zijn wel 35 m. diep. Het zandige en kleiachtige materiaal wordt met mandjes omhoog getakeld. Dit wordt gewassen, waarna de edelstenen overblijven. We stoppen voor een foto, horen handgeklap en zien stuiterbewegingen. Ik loop het rijstveld in. De mannen schijnen met een zaklantaarn in de schacht. Zo'n 10 meter diep. Ik verwacht dat ze me daarna allerlei stenen te koop aan willen bieden maar niets van dit alles ...


Als we Ratnapura in fietsen en op een pleintje waar veel manvolk op de been is stoppen worden we bestormd door mannen met doosjes vol prachtig gekleurde steentjes: blauwe saffieren, groene smaragden, karmozijnrode robijnen, gele topaas, zeegroene aquamarijn, violetkleurige of zachtpaarse amethist, rozerode of bruinrode toermalijn, rode granaat en de maansteen. Of ik 'ze' mooi vind? Ik antwoord dat ik een vrouw ben ...
We fietsen nog even naar het 'gem'museum. Een fototentoonstelling over de bewerking van edelstenen en een stukje uitleg over het ontstaan. Edelstenen worden gevormd tijdens een periode met veel vulkanische activiteit. Door bewegingen in de aardkorst komen er gassen en gloeiend magma uit het binnenste van de aarde naar boven. Door afkoeling van de gassen en magma kristalliseren de mineralen die hierin zitten tot edelstenen. De soort edelsteen is afhankelijk van de samenstelling van het gas of van de vloeibare massa. Men noemt deze stenen edel omdat ze niet roesten of veranderen. Het gebergte rond Ratnapura erodeerde in de loop van miljoenen jaren. Regenwater spoelde stukjes steen en bodem los en voerde deze mee de berghelling af. Op die manier kwamen de edelstenen in de bodem van zand en klei bij het stadje Ratnapura terecht.
Een beetje overdonderd door de aandacht en de invasie fietsen we door. We slaan de weg in richting Colombo. Gelukkig is het hier een stuk rustiger. We stoppen bij een stalletje voor een koel drankje. In de koelkast bevindt zich één flesje met fruitdrank en een halve fles water. Er is wel thee. Niet echt koel maar goed tegen de dorst. Een kopje thee kost 6 cent! De uitbaatster houdt ons goed in de gaten want ze zwaait al met een mes als wij onze dagelijkse meloen uit de fietstas halen. Als we weg willen fietsen krijgen we de halve fles water mee. Geweldig toch!
We fietsen een paar keer door na het zien van de aangeboden 'rooms'. Eén keer moeten we een uur wachten omdat alle kamers bezet zijn - 'love-rooms'. We hebben geen zin om een uur te wachten en ook nu fietsen we door. Dan vinden we bij een oud baasje in Ingiriya een kamer. Net op tijd want de lucht wordt behoorlijk donker. Even later barst het onweer los. Donder en bliksem knettert. We mogen niet op blote voeten lopen van onze host. Schoenen aan dat is veiliger. Hij heeft gelijk, de bliksem is echt vlakbij.










Eindelijk!

Van Thanamalwila naar Godakawela
16 maart 2018

We hebben het ritme weer te pakken. Om 6 uur wakker gezongen door Ed Sherman, dan ontbijten, inpakken, natte lap en tanden poetsen en om 7 uur op de fiets. Er is dan al volop bedrijvigheid en de temperatuur is nog heel aangenaam. Dan begint de speurtocht naar brood en water. Het liefst kopen we dat in één keer. Dat lukt vandaag uitstekend. We kopen 3 dikke sneden 'scheur'brood en nog anderhalve liter water extra. Krap in water komen te zitten of erger ... zónder water ... werkt enorm op de psyche ....
Het is een zwaar route vandaag. We zitten in de uitlopers van de bergen maar toch hebben we heel regelmatig het allerlichtste verzet ervoor. De route is weer buitengewoon mooi. Ik zal al wat vliegt en fladdert niet meer benoemen maar het blijft een, meest fel gekleurd, prachtig gezicht.
We zijgen neer voor een kopje koffie op het terras van een gesloten restaurant. De eigenaresse laat zich al gauw zien. Tuurlijk mogen we daar zitten maar we mogen ook best binnen komen zitten en ze wil van alles voor ons klaar maken. Niet nodig we zijn zo autonoom als maar kan. Van haar kant beslist 'no hard feelings'. In Sri Lanka kan en mag veel.
We komen langs een tempel. Ik knoop nog even een wikkelrok om en neem een kijkje. Willem werpt zich op als oppasser. De fietsen hè. Een mooi kleinschalig tempelcomplexje met rotstempels.


We klimmen weer op de fiets en dansen op de pedalen ...
Dan naderen we Udawalawa. Dit nationale park hebben we in het begin van onze vakantie al bezocht. Een schitterende belevenis! Hier fietsen we 15 km dezelfde route maar dan in omgekeerde richting. En dan eindelijk: een olifant. Ver weg ... maar toch ... een olifant! 


Tuurlijk leggen we dit vast op de gevoelige plaat. Dat kost nog best wat moeite want ons afstappen heeft tot gevolg dat ook de andere weggebruikers de olifant spotten.
Onze dagelijkse portie fruit eten we in de tuin van de groenteboer. Ondanks dat ik 4 vingers opsteek en 4 banaantjes vastpak snijdt de man toch een grotere tros af. Ik wijs op onze fietsen en vertel hem dat we dat niet mee kunnen nemen. We eten alles nu op, niks 'take away'. Hij lacht z'n rode tanden bloot. Hij steekt één vinger in de lucht en kromt die vinger daarna. Honderd roepies en nog een keer de helft daarvan. 
Al na 65 km bereiken we het hotel dat we, via google, van te voren langs de route hadden uitgezocht. We besluiten even te gaan kijken. Ziet er goed uit, we blijven. We krijgen als buitenlandse gasten speciaal wit beddengoed. Als we ons installeren blijkt de kamer niet van buitenaf op slot te kunnen. Onze balkondeur die toegang geeft tot de centrale hal kan ook alleen van binnen op slot. Volgens de eigenaar geen probleem. Hij houdt de boel in de gaten. Daar zullen we dan maar op vertrouwen.
Nadat de fietsen zijn ontdaan van alle tassen volgen we weer een strak ritme. Douchen, wasje, lijntje spannen en een tukkie ...
Er breekt even een erg felle onweersbui los. De donder rolt door het laatste restje bergen. Onze host haalt voor ons eten en drinken uit de stad. Heerlijk! 
 

Wellawaya voor de 2e keer

Van Moneragala naar Tanamallwila
15 maart 2018

We nemen klokslag 7 afscheid van onze host. Vóór 8 uur hebben we bidons gevuld, reserve water in de achtertas en wat brood en kaas in de voortas. Het is weer een prachtige route die we fietsen vandaag. Wel een wat drukkere route ... meestal 'langs' de bergen maar soms moeten we er overheen. Dan is het flink trappen. De moeizaam bevochten hoogtemeters mogen we even later weer afdalen.
Wat steeds weer opvalt zijn de zeer nadrukkelijk aanwezige reclameborden. Groot en felle kleuren. Veel reclame voor verzekeringsbedrijven. Zie je een aantal effen maar fel gekleurde satijnen vlaggen staan dan komt er een 'hotel'. Vlaggen in de kleuren blauw, geel, rood, wit en oranje geven aan dat er een boeddhistische tempel komt. Meestal staat er op hetzelfde terrein een school.


We zien ontzettend veel fruitstalletjes. Er worden twee soorten watermeloenen verkocht. Een donkergroene en een lichtgroene versie. Ik weet niet of er smaak en/of kwaliteitsverschil is. Ook zijn er weer heel veel 'houten appels' te koop. Vaak staan deze in een schaaltje op een krukje bij één van de huizen. Waarschijnlijk teveel voor eigen gebruik. Ook wordt er vandaag heel veel yoghurt of curd, gemaakt van buffelmelk, verkocht. Deze worden in donkerbruine terracotta kommen te koop aangeboden. De hoeveelheid joghurt is voor ons te veel. Jammer want we hebben er wel zin in. 
We proberen onze 'boodschappen' zoveel mogelijk te doen bij de kleine stalletjes en kraampjes. Vandaag kopen we onze watermeloen en wat banaantjes bij twee broers. De kraam is van de oudste. De goede man is praktisch blind. De jongste doet de verkoop en is de prater. 
Even later snijden we de meloen in tweeën en lepelen hem uit. Dit hebben we op eerdere reizen geleerd en bevalt ons uitstekend. Geeft het minste geklieder.


We komen deze vakantie voor de tweede keer in Wellawaya. Geen enkel stuk hetzelfde. We komen en verlaten de stad via andere wegen dan op de heenreis. Goed gedaan toch ...
Na een kleine 80 kilometer vinden we een onderkomen. Als we onze komst melden met een luid 'hello' komt er een blanke man uit huis stappen. Hij laat ons een kamer zien met woonkamer! De man blijkt een Nederlander. Ooit vanwege de liefde naar Sri Lanka gekomen. Nu alleenstaand. Z'n dochter, schoonzoon en drie kinderen wonen bij hem in. 
We spannen een lijntje en drogen de was. We fietsen nog een keer terug naar de 'stad' voor wat ingrediënten voor het avondeten. Bij het licht van de maan eten we onze noedels met een salade van tomaat en komkommer. Een bidsprinkhaan, wat hagedisjes en een gekko bekijken het geheel.

Weer op de fiets.

Van Arugam Bay naar Moneragala
14 maart 2018

We vertrekken met stille trom. Zelfstandig als we zijn doen we zelf de poort open en sluiten hem natuurlijk ook weer keurig. Op de 'restauranttafel' heerst nog diepe rust. 
Heerlijk, we fietsen weer en het zonnetje schijnt. De route die we gaan fietsen kent enkele korte stukjes dubbeling. Dit is omdat we ruim onder de brandhaard van Kandy door willen fietsen. Het is niet anders. We gaan de moeilijkheden niet opzoeken.


Net voorbij Arugam Bay en Pottuvil fietsen we het Lahugala National Park in. Het is er erg mooi. Prachtige meren en dikke jungle. De luchtwortels van de bomen raken de grond en schieten daar weer wortel. Zo ontstaan mega dikke bomen. Het lijkt alsof het één verschrikkelijk dikke boom is. 
Er scharrelen wat wilde waterbuffels rond. Een indrukwekkend gezicht. Als we stoppen voor een foto komt een exemplaar, met gigantisch grote hoorns, al snuivend, onze kant op. We kiezen opnieuw voor zekerheid ... Niet alles kan en moet in pixels worden vastgelegd.



We zien ze al een hele tijd liggen en namate er meer kilometers op de teller verschijnen worden ze steeds duidelijker, groter en hoger ... bergen. Onze weg maakt een enorme slinger om deze keten heen. Neemt niet weg dat we toch behoorlijk moeten klimmen. 


We eten een heerlijke watermeloen langs de kant van de weg. We krijgen een kom water om de handen en de kin schoon te spoelen. Er liggen rode vruchtjes. Vorm van een appel zo groot als een pruim ... maar ontzettend zuur. 
Na 75 km zien we een bordje 'rooms'. We gaan eens kijken. Deur wagenwijd open maar niemand te zien. Op onze 'hello' en 'goodmorning' krijgen we geen reactie. We vinden een bel. Die doet het luid en duidelijk. Niks! Uiteindelijk komen er drie bouwvakkers aan van de bouwplaats tegenover 'de rooms'. Geen woord Engels maar zij gaan bellen. Nu komt er schot in de zaak. Willem krijgt de telefoon en overlegt en onderhandeld. De bouwvakkers krijgen instructie over de kamersleutel en ons wordt een kamer toegewezen. Prachtig. Wederom heel zelfstandig pakken we uit de andere kamer een tweede badhanddoek en een tweede laken. Als we ook nog twee krukjes bij elkaar hebben gescharreld zijn we super tevreden: een prachtige fietsdag en een mooie kamer. We lopen nog even naar het dorp want de dorst is enorm. Wat kan een koud flesje cola dan lekker zijn!
Om 4 uur komt onze host thuis. Een jonge vent. We krijgen een kopje thee met wat zoets erbij. We hebben een leuk gesprek. Ook de onlusten komen ter sprake. We praten nu met een boeddhist ...

Alweer

Arugam Bay
13 maart 2018

Alweer volstaat een enkel symbooltje om deze dag weer te geven. Nu kunnen we af met deze ☀️.
We hebben het vandaag zo druk met 'nietsdoen' dat we nauwelijks toekomen aan het maken van foto's.
Als we wakker worden schijnt de zon al. We ontbijten op ons terras en lopen dan voor een ochtendduik naar de oceaan. Het water is vandaag niet helder blauw en er drijft wat wrakhout en ontzettend veel 'sla' in. Voelt niet fijn als dat aan je benen blijft plakken, beetje engig ...


Het strand is zo heerlijk dat we er blijven liggen. We lopen tussen de middag even naar de winkel voor wat boodschappen, kopen nog eens een keer een ijsje, drinken een kopje thee en buigen ons over de fietsroute voor de komende dagen. Spannender wordt het niet.




🌧

Arugam Bay
12 maart 2018

🌧 ... dit eenvoudige symbooltje geeft de inhoud van vandaag weer.
🌧 ... natuurlijk is het tussen de verschillende buien even droog maar iedere keer als we denken nu knapt het weer wat op, dient de volgende bui zich alweer aan.
🌧 ... we slijten de dag op het terras voor ons huisje en slaan een stevige bres in onze voorraad koffie en in onze voorraad boeken.


Pottuvil

Arugam Bay
11 maart 2018

We duiken vanuit bed zo de oceaan in. Het lijkt alsof de golven nog hoger en krachtiger zijn dan dat ze gisteren waren. Hierna gaan we lekker douchen en ontbijten! Als we aan de koffie zitten komen er wat 'witte jurken' een donatie vragen voor getroffen gezinnen in Kandy.
Het weer is wat instabiel. We besluiten de ochtend te gebruiken om ons eens lekker te laten masseren.  Hoe dat uitpakt is altijd afwachten. Soms is het te krachtig en doet het bijna zeer, soms is het wat aaien. Ik vind het vandaag precies goed. Heerlijk! We krijgen na afloop nog een kopje kruidenthee en een stukje borstplaatachtig iets.
Als we terug lopen komen we deze jongen, nou ja jongetje, tegen:


We kopen een kleine papaya en een watermeloentje ... onze lunch. 
Dan lopen we over het strand naar Pottuvil, een dorpje in de buurt. Volgens één van de jongens die de zaak hier draaiende houden hebben ze daar mooie sarongs. Het zijn trouwens alleraardigste jongens. Ze slapen bij toerbeurt op één van de tafels in het 'restaurant'. Dit is een overdekt terras met wat tafels en stoelen.
Er zijn inderdaad mooie sarongs in Pottuvil én mooie kleden. Bij elkaar toch weer wat extra kilo's. Gelukkig hoeven we er niet al te ver meer mee te fietsen. We nemen de tuktuk naar huis. Voor de tweede keer deze vakantie een ander vervoermiddel dan onze fietsjes. Een keertje de trein en nu de tuk tuk.
Onderweg zien we deze grappige 'tekst'.


Het is ondertussen stralend weer geworden dus op naar het strand voor een duik in de oceaan. De golven zijn nu zeker hoger. Tot de knieën in het water kun je het nog staande houden. Ga je dieper dan ben je een speelbal van één van de elementen van de natuur. Er is geen houden aan.
Dan horen we gerommel. De kleur van de lucht verandert van blauw in diepzwart en trekt helemaal dicht. Ook hier is geen houden aan. 


Spullen pakken! Dat is in ons geval niet zoveel want we wonen aan het strand. Een felle regenbui breekt los. Onvermijdelijk valt ook de stroom uit. Dat duurt meestal een half uurtje en anders gaat de aggregaat aan.
We hebben nog even contact met het thuisfront. Altijd fijn ...

Woelige baren

Arugam Bay
10 maart 2018

We ontbijten op ons terras. Heerlijk ... én het ontbijt én de temperatuur. De lucht is wel wat aan de 'grijze' kant ... 


We maken een lange wandeling over het strand. Er valt hier altijd wat te zien en te beleven. Al die bedrijvigheid als de vissers thuiskomen. De bootjes worden met man en macht op het strand gesleept. De vangst wordt bekeken, gekeurd en verkocht. 




Er zijn nog wat mannen die een lijn vanaf het strand in zee werpen. Honden en vogels proberen een graantje mee te pikken. 
We staan te kijken bij de eerste pogingen van mensen die surfles krijgen. Het is allemaal erg leuk om te zien. We lopen via de weg terug naar huis. De hoofdstraat ziet er super gezellig uit. Allemaal restaurantjes, winkeltjes en guesthouses. Ik kan me voorstellen dat dit in het surfseizoen een gewilde plek is om te bivakkeren. We lopen af en toe een winkeltje in maar het zijn de gebruikelijke souveniers en de altijd aanwezige doeken en olifantenbroekjes... 
s' Middags vermaken we ons uitstekend in de golven en op het strand. Die golven zijn zo sterk dat je alle moeite moet doen om overeind te blijven. Goed elastiek in je zwembroek is geen overbodige luxe. 
Willem laat de oren weer vrij knippen en krijgt naar eigen zeggen een heerlijk hoofdmassage. Hij ziet er uit om door een ringetje te halen. Nu die stoppels op de kin nog ...
Als we s' avonds in een Sri Lankaans 'restaurant' aanschuiven en ons eten bestellen vermeld ik heel nadrukkelijk dat ik het niet spicy wil. De man knikt begrijpend, toeristen hè, en herhaald nog een keer 'no spicy'. Ik heb 'rice & curry' besteld. Dit is eigenlijk een lunchgerecht. Bij de eerste hap springen de tranen in m'n ogen en begint m'n neus spontaan te lopen. Verschrikkelijk scherp ... een soort bietjes gemarineerd in chilipepersaus. De andere curry's zijn gelukkig heel smaakvol. Als ik mijn bord leeg heb is Willem z'n eten bereid. Ach ja ...




Arugam Bay

Van iets ten zuiden van Akkaraipattu naar Arugam Bay
9 maart 2018

We hadden besloten een verlening ons verblijf in 'Eastern Breeze' af te laten hangen van de nacht. Dat behelst dan het lawaai van de nabij gelegen doorgaande weg, het geluid van de ventilator en de aanwezigheid van het aantal muggen en vliegen. Dat alles pakt in het voordeel uit van 'blijven' ware het niet dat het behoorlijk bewolkt is als we opstaan. De locatie is ideaal voor een extra dagje zand en zee. Verder is er niet veel te doen. We besluiten dus toch de fietsentassen in te pakken en de fietsen 'op te laden'.
Volgens onze host zijn alle winkels dicht om een vuist te maken tegen de regering. Oei, we moeten natuurlijk wel wat te eten kunnen kopen. We zien inderdaad dat er veel winkels dicht zijn maar er zijn net zo veel winkels open. Later horen we dat het 'pray day' is. Natuurlijk het vrijdaggebed van de moslims.
De wolken worden behoorlijk donker en we fietsen nog niet zo heel erg lang of er barst een bui los. We schuilen in een stalletje met een dak van bananenblad. Dat is toch minder waterdicht dan we dachten. Als de regen minder wordt stappen we weer op. De rijstveldjes hoeven niet meer handmatig van water te worden voorzien. Moeder natuur heeft een handje geholpen. 


Al snel is het helemaal droog. De weg spat nog een tijdje na. De temperatuur blijft onveranderd goed. Ik fiets nog steeds in m'n Vietnameese hemdje.
We fietsen op een smalle strook land. Aan de ene kant vangen we af en toe een glimp op van de Indische Oceaan, aan de andere kant ligt een groot meer. Veel waterlelies en waterhyacinten, veel waterbuffels en heel veel watervogels. Een mooi stuk natuur!  
Er passeert ons een traktor met een wagen volgeladen lachende mensen. Wij zwaaien. Ze zwaaien terug en hebben de grootste lol om ons. Deze combinatie komen we nog een paar keer tegen en iedere keer is er grote pret.
De mensen begroeten ons allemaal met 'goodmorning, goodmorning'. Nu zijn we met z'n tweeen ... zou het aantal keer 'goedemorgen' afhankelijk zijn van de 'groepsgrootte'?
Dan fietsen we Arugam Bay al binnen. Als we even om ons heen staan te kijken worden we aangesproken door iemand die wel een kamer voor ons heeft. We gaan kijken. Een prachtig mooi huisje, fijn terras met luie stoelen, smetteloos wit linnengoed en op een steenworp afstand van het strand ... Beter kun je het toch niet krijgen.
In Arugam Bay moet je zijn als je wilt branding surfen. De golven zijn hier op z'n best van april tot november. We zitten nu dus buiten het seizoen. Als we een tijdje later door het langgerekte surfdorp slenteren zien we dat er inderdaad veel guesthouses en restaurantjes dicht zijn. Wij vermaken ons zo ook wel.