30 januari
Na tig foto's vóór het naambord, met fiets, zonder fiets, met z'n tweeen, met z'n drieën nemen we afscheid van onze host.
Hij rent nog voor ons uit om, van ons al fietsend, nog een allerlaatste foto te maken.
We fietsen op de A2 langs de kust. Een drukke doorgaande weg maar we willen de Sri Lankaanse variant op Volendam, niet missen: de paalzittende vissers. Ze zitten daar puur voor 'fotogeld'. Geen toeristen, geen paalzitters.
Dit gedeelte van Sri Lanka is het paradijs voor surfers. Allemaal surfscholen, surfwinkeltjes en veel rasta haren. Wij slaan, tijdens het drinken van een kopje koffie, de eerste oefeningen van de surfers gaande. Leuk om te zien maar ook een pijnlijke herinnering. Ja Maarten, dat vergeet tante Geer niet zo maar .... Toch denk ik dat ik de komende maand nog eens een poging waag.
Alweer een makkie vandaag. Na een kleine 40 km komen we in Mirissa aan. Een slaapplek zoeken is ook al een makkie. We slapen aan een riviertje op loopafstand van de hoofdweg en het strand.
Het zal vandaag geen strand liggen worden want het is wat regenachtig. De temperatuur is onveranderd heerlijk maar bij tijd en wijle is de miezer regen. Ach, goed voor ons kwetsbare vel.
Aan dit land zijn wij westerlingen niet aangepast. Onze blanke velletjes verkleuren te hard en lopen op blote voeten op elke ondergrond is, in ieder geval voor mij, ook niet weggelegd. We hebben kinderen op blote pootjes over paden van grof grind zien rennen.
Nu het links fietsen begint te wennen is er meer oog voor detail. Een aantal zaken zijn heel herkenbaar van andere fietsreizen. De gigantische bergen plastic en rommel langs de kant van de weg. De stank die dat met zich mee brengt ... brr. Wat ons betreft: ban de plastic zak! Nieuw is de zoete geur van wierook die we heel regelmatig ruiken. De vismarkten en de vliegen die daar op af komen herkennen we. Nieuw zijn de gigantische moten tonijnachtige vissen. De smerige dikke zwarte rookwolken uit de uitlaat van de vrachtauto's en het getoeter. Echt Azië! Toch is dit eiland economisch gezien verder. We zien echte winkels en toch iets minder stalletjes met groente langs de kant van de weg. Wel heel veel kokosnoot verkopers.
We slenteren, na ons te hebben geïnstalleerd, heerlijk over het strand. We waden door het water naar een klein eilandje, bij eb een schiereilandje. We drinken een groot glas vers geperst lemonjuice en eten elk een gigantische bak met gemixt fruit. Wat een ongecompliceerd leventje ...
We zien op het strand 'nestbeschermers'. Houten rekken die de eieren van schildpadden moeten beschermen. Erbij een bordje met de legdatum en het aantal eieren. De schildpadden komen
's avonds om een uur of 10 aan land. De eieren komen na 60 dagen uit. Niet moeilijk te raden waar wij vanavond uithangen.
Als we op ons balkonnetje zitten worden we getrakteerd op hele groep spelende en vlooiende apen. Wat een mooi spektakel. Even later zwemt er een megagrote varaan door het riviertje. Het lijkt net een enorme krokodil. Wat een griezel. We komen ogen te kort. Een dierentuin is er niks bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten