Whale whatching

Mirissa

31 januari

De wekker stond op 5.15 uur. Loeivroeg! want de tuk tuk die ons naar de haven zou brengen was om 6 uur besteld. Daar stapten we op de boot. Na veel heen gedoe, een boos chinees koppel gingen we zeewaarts of eigenlijk de Indische oceaan op. Op zoek naar de grootste vis van de oceaan, de blue whale. We waren het zeegat nog maar net uit of de eerste passagiers hingen al, plat gezegd, kotsend over de reling. 

De gaskraan ging open en de flinke deining zorgde voor behoorlijk wat buiswater en nog meer zeezieken. Het geserveerde broodje ging naar de kleinere vissen van de oceaan. 

We zagen vliegende vissen. Een prachtig gezicht. Ze zweven echt een behoorlijk eind en lang boven het water. 

Ineens zagen we een spuit water uit de oceaan komen. Een walvis!! 

Dan wachten en speuren waar hij weer boven komt. Ze blijven volgens de bemanning zo'n 10 minuten onder water. Dan weer een fontein water en een dikke grijze rug komt boven de golven uit. Wauw! Nog mooier is het als ook de staart boven water komt. De ideale foto van de grote staart boven het gladde water van de oceaan bij zonsondergang kunnen we niet maken. Daarvoor is de zee te onrustig en de lucht niet blauw genoeg. Dan stomen we naar een andere plek. De jongens van de bemanning hebben het druk met het uitdelen van plastic zakje, vaporup onder de neus en op de slapen van de zieken smeren en het op de rug kloppen van mensen die over de reling hangen. Ondertussen serveren ze droge crackers, banaan en speuren ze de oceaan af. Ook mijn ketelbinkie deponeert wat in een zakje maar daarmee is dan gelukkig ook zijn leed geleden. 

Een schreeuw en veel gewijs. Weer een blauwe walvis!

Geweldig. Speuren, kijken, wijzen en wauw daar is ie weer. Een ontzettend dikke rug verschijnt boven water en nog een keer. Geweldig wat een beesten. Dertig meter lang!! We willen veel meer zien maar al die belangstelling is net even te veel. Geen walvis meer te zien. Rond de klok van 12 zijn we weer in de haven van Mirissa. We slenter wat door de vissershaven en lopen terug richting ons onderkomen. 

We komen terecht in een feestoptocht. Een boedistisch feest. Allemaal verklede en dansende kinderen. Prachtige gekleurde kleding en allemaal geschminkt. 

We eten een mega bak gemengd en schoongemaakt fruit op het strand voor we onze spullen te drogen hangen in ons hostel.

Na een powernap besluiten we tot een voorlopig laatste duik. We fietsen morgen het binnenland in. Het geweld van de golven is immens. We worden alle kanten op geslingerd.

We raadplegen wat kaarten en het armoedige internet om de route voor morgen te fine tunen. We gaan het meemaken ....

Paalzittende vissers

Van Galle naar Mirissa

30 januari

Na tig foto's vóór het naambord, met fiets, zonder fiets, met z'n tweeen, met z'n drieën nemen we afscheid van onze host. 

Hij rent nog voor ons uit om, van ons al fietsend, nog een allerlaatste foto te maken.

We fietsen op de A2 langs de kust. Een drukke doorgaande weg maar we willen de Sri Lankaanse variant op Volendam, niet missen: de paalzittende vissers. Ze zitten daar puur voor 'fotogeld'. Geen toeristen, geen paalzitters.

Dit gedeelte van Sri Lanka is het paradijs voor surfers. Allemaal surfscholen, surfwinkeltjes en veel rasta haren. Wij slaan, tijdens het drinken van een kopje koffie, de eerste oefeningen van de surfers gaande. Leuk om te zien maar ook een pijnlijke herinnering. Ja Maarten, dat vergeet tante Geer niet zo maar .... Toch denk ik dat ik de komende maand nog eens een poging waag.

Alweer een makkie vandaag. Na een kleine 40 km komen we in Mirissa aan. Een slaapplek zoeken is ook al een makkie. We slapen aan een riviertje op loopafstand van de hoofdweg en het strand. 

Het zal vandaag geen strand liggen worden want het is wat regenachtig. De temperatuur is onveranderd heerlijk maar bij tijd en wijle is de miezer regen. Ach, goed voor ons kwetsbare vel. 

Aan dit land zijn wij westerlingen niet aangepast. Onze blanke velletjes verkleuren te hard en lopen op blote voeten op elke ondergrond is, in ieder geval voor mij, ook niet weggelegd. We hebben kinderen op blote pootjes over paden van grof grind zien rennen.

Nu het links fietsen begint te wennen is er meer oog voor detail. Een aantal zaken zijn heel herkenbaar van andere fietsreizen. De gigantische bergen plastic en rommel langs de kant van de weg. De stank die dat met zich mee brengt ... brr. Wat ons betreft: ban de plastic zak! Nieuw is de zoete geur van wierook die we heel regelmatig ruiken. De vismarkten en de vliegen die daar op af komen herkennen we. Nieuw zijn de gigantische moten tonijnachtige vissen. De smerige dikke zwarte rookwolken uit de uitlaat van de vrachtauto's en het getoeter. Echt Azië! Toch is dit eiland economisch gezien verder. We zien echte winkels en toch iets minder stalletjes met groente langs de kant van de weg. Wel heel veel kokosnoot verkopers.

We slenteren, na ons te hebben geïnstalleerd, heerlijk over het strand. We waden door het water naar een klein eilandje, bij eb een schiereilandje. We drinken een groot glas vers geperst lemonjuice en eten elk een gigantische bak met gemixt fruit. Wat een ongecompliceerd leventje ...

We zien op het strand 'nestbeschermers'. Houten rekken die de eieren van schildpadden moeten beschermen. Erbij een bordje met de legdatum en het aantal eieren. De schildpadden komen 

's avonds om een uur of 10 aan land. De eieren komen na 60 dagen uit. Niet moeilijk te raden waar wij vanavond uithangen.

Als we op ons balkonnetje zitten worden we getrakteerd op hele groep spelende en vlooiende apen. Wat een mooi spektakel. Even later zwemt er een megagrote varaan door het riviertje. Het lijkt net een enorme krokodil. Wat een griezel. We komen ogen te kort. Een dierentuin is er niks bij.

Jungle beach

Van Ambalangola naar Galle

29 januari 2018

Nadat we gisteren op 1,1 km na, 3 cijfers op de teller hadden, was het vandaag een makkie. Na 40 km waren we al in Galle. Een mooie route door verschillende dorpjes, langs rijstvelden en helaas ook langs de wat grotere wegen. Dan is er lawaai, drukte en kunnen we nog maar lastig om ons heen kijken. Als we eenmaal fietsen gaat het goed maar wat is het lastig om eerst over je rechter schouder te kijken. Telkens na een stop waarschuwen we elkaar 'pas op hè, links rijden!'

We zien vandaag heel veel apen. Kleintjes maar ook grotere exemplaren. Wat een prachtig gezicht als ze van boom naar boom springen. We horen vaak eerst het geluid van 'brekende' takken en 'geritsel' van bladeren. Daarna zien we ze.

Als we koffie drinken krijgen we gezelschap van twee varanen. Hmm! Spreken een stuk minder tot de verbeelding dan de slingerende apen.

Verder hebben we 'last' van 'plakkers'. Dit zijn vaak mannen op brommertjes, die hele verhalen tegen ons beginnen en ons maar blijven achtervolgen. Ook als we al allervriendelijkst gedag hebben gezegd.

In Galle moeten we even zoeken naar een onderkomen maar als we iets naar onze zin hebben gevonden zijn we ook gelijk spekkoper. Onze host schrijft een heel middagprogramma voor ons. Eerst 'hier' heen, daarna 'daar' heen, dan lunchen, dan .... enz. Er wordt wel steeds bij vermeld dat we het allemaal zelf moeten weten maar ... Prachtig! 

We gaan eerst naar jungle beach. Daarvoor moeten we een giga steile berg beklimmen. Oei, dat valt ons tegen. Ook de beach zelf valt ons wat tegen. Ontzettend veel afval, lege flessen en andere troep. Jammer want het is verder een prachtige locatie. Het zeewater is heerlijk! De zon schijnt niet voortdurend maar het is klam weer. We besluiten wat programma onderdelen te skippen en fietsen gelijk naar fort Galle. Een oud Hollands fort. De dikke muren hebben in 2004 het oude stadsgedeelte, tijdens de tsunami, grotendeels beschermd. 

We eten in een Sri Lankaans eethuisje. Met een oude lap wordt de tafel schoongemaakt. Er staan wat in stukken gescheurde kranten in een bakje als servetje. We krijgen een omgespoeld bord en bestellen een cola. Ik eet gekleurde noedels met een gele kokossaus en een ander geel prutje. Willem krijgt rijst met kip en een hele 'spicy' saus. Als we afrekenen zijn we omgerekend 3 euro armer.

We fietsen in het donker door de stad naar 'huis' voor een kopje echte koffie. Onze host schrijft allerlei adressen op voor de komende dagen. We gaan het allemaal wel zien.

Na nog een kleine medische handeling kruipen we al redelijk vroeg onder de wol. Dit is bij wijze van spreken want de airco moet de ruimte koelen en een laken is meer dan genoeg.

Tuk tuk quotes

Veel tuk tuks hebben opschriften. Sommigen zeer vermakelijk, anderen religieus en derden stemmen tot nadenken.

We zullen deze opschriften 'tot lering ende vermaeck' steeds aanvullen.

There is no dead only a change of worlds

Sri Lanka wonder of Asia

Peace starts with a smile 

You teach me the rules

If you don't fly high, you can't fall low

Too much of anything is good for nothing

I don't see anything 

What hurts you today makes you stronger tomorrow

I have the most priceless thing of the world with me

Heart of a lion, blood of a king

Win or lost, I love cricket

Laugh it off avoid the bullshit.

All that glitter is not gold.

Come as a toerist, leave as a friend

My way is a separate way.

Still waters run deep

Pain markers peoples changes

Is your name wifi? Because I'm feeling a connection

Bird watching

28 januari 2018

Van Madapatha oid naar Ambalangoda

We worden om 6 uur wakker gezongen door Ed Sherman. We trekken gauw iets fatsoenlijks aan en installeren ons met verrekijkers om de nek in de tuin. Volgens onze gastvrouw zou om dit tijdstip alles wat veren heeft in Sri Lanka haar tuin aandoen. We worden niet teleurgesteld. Prachtige vogels en vogeltjes krijgen we voor het vizier. Grijze eekhoorntjes zitten elkaar achterna. Als wij ons verplaatsen slaan de 3 rottweilers van de familie aan. Ben blij dat deze laatsten achter slot en grendel zitten.

Ons ontbijt wordt een dik uur later in de tuin geserveerd: roerei, worstjes, boter, jam en toast. De Sri Lankaanse koffie is een matig gebeuren. Het heeft de kleur van thee en wordt ook geserveerd in een theepot. Er is wel koffie gebruikt maar in onze ogen een zeer slap aftreksel.

Om 8 uur verlaten we 'Greeny villa'.

We moeten een klein stukje 'terug' en komen dan weer op 'onze' route.

Na 10 km slaan we links af een klein straatje in. Meteen is de drukte over en belanden we tussen de rijstvelden, de witte ibissen en de tempels met oranje monniken. Wauw! 

Dit is waar we voor kwamen. Wat mooi, wat een rust en wat een vrijheid. 

De staat van de weg is voor ons fietsers erg belangrijk. Soms is het wegdek mooi strak asfalt, vaker is, Willems woorden: de weg in ieder geval asfalt geweest. Kuilen, dikke stenen en hard zand. Aan de staat van de weg wordt hier en daar druk gewerkt. Om stof stuiven te voorkomen sproeit een soort van pekelwagen water over 'de weg'. Heel fijn maar de drek zit dan tot ver achter onze oren. Onze shirtjes hebben een spoor van modder op de rug. Het is nog meer uitkijken geblazen voor en naar onze mede weggebruikers. Als die op een verkeerd moment door een plas rijden zijn wij de sjaak. Dat wordt vanavond 'wipp express'.

We komen door dorpjes waar nog zelden toeristen zijn geweest. Als wij óf ons kopje koffie drinken óf onze lunch nuttigen hebben we altijd aanspraak. Een oud tandeloos dametje begint een heel verhaal in het Sri Lankaans, een jongen op een brommer nodigt ons thuis uit, tuk tuk drivers stoppen voor een praatje in moeizaam Engels, de jongetjes uit de dorpen komen voor een hige five en de giechelende meisjes, die toevallig ook langs de door ons gekozen plekje moeten, zijn legio. Prachtig!

We zien vandaag ontzettend veel vogels. Een ornitholoog kan hier zijn hart ophalen. 

Wij kennen lang niet alle vogels bij naam maar we spotten twee soorten spechten, papegaaien, ijsvogeltjes en een variant daarop, een beoachtige vogel, een roofvogel, een soort toekan en natuurlijk duiven, ibissen en hanen. Verder zien we varanen, een aap en 'een kraam' die zakjes vol goudvissen aan een stok heeft hangen. Wat wil een mens nog meer.

Zelfs de koude cola en de kraam met watermeloenen staan op precies de goede plek. We buigen af naar de kust om een plekje voor de nacht te vinden. De eerste locatie biedt een zeer armoedig 'hok' voor een behoorlijk minder armoedige prijs. We besluiten verder te zoeken en vinden in hotel Italia een prima onderkomen.

Na de zeer noodzakelijke handwas en de warme!!! douche proberen we iets te drinken te scoren. Alles wat alhocol bevat moet in een soort 'Gall en Gall' worden gekocht en neem je vervolgens mee naar het restaurant. Men wil het ook voor jou kopen maar dan moet je bij een eventuele controle vermelden dat 'het vocht' zelf is meegenomen. De drankvergunning is buitensporig duur én in de buurt van een tempel mag binnen een straal van ? geen alcohol worden verkocht. 'Gall en Gall' is een winkel voorzien van tralies met heel vervelende en in behoorlijk aangeschoten staat verkerende mannen, voor het loket. Alles meemaken, dus ook dit.

Onze gekochte biertjes, voor bij het avondeten, gaan gewoon in de koelkast van het restaurant van ons hotel. 's Lands wijs, s'lands eer.

Het rolt en het rijdt weer

27 januari 2018

Van Negombo naar Madapatha oid

De jetlag doet zich weer gelden. Een onrustige nacht. Toch schrikken we om 6.30 uur wakker van 'perfect' door Ed Sherman. Onze vakantiewekkerdeuntje de komende twee maanden.

Al voor het ontbijt scoor ik verschillende broodjes van de langs rijdende bakker. Een soort srv man op de fiets. Glazen virtrine met brood en zakjes rijst achterop. We weten niet wat we vandaag op onze weg tegen gaan komen en ín de fietstas is maar ín de fietstas. De keus valt op een broodje gebakken ei. De rest van het beleg is onduidelijk en om bij deze temperaturen met iets van vlees rond te fietsen is misschien de goden verzoeken.

Na het ontbijt en de nodige handdrukken gaan we op pad. Heerlijk, de vakantie is begonnen! We kopen nog wat flessen water en dan draait en rolt het!

Het is 'office-time' dus bere druk. Een ontzettend lange spits want het blijft de hele route zo! Als we een markt passeren is het helemaal stilstaan. 

We hebben nog nooit zoveel tuk tuks, brommer, auto's en vrachtwagens gezien. Alles en iedereen toetert; dat men je gezien heeft, dat men je wil passeren, dat je op moet passen, dat ze er nu langs gaan. Het resultaat is dat we gewoon ons eigen pad kiezen en we ons van wat voor getoeter dan ook niets meer aantrekken. Het is omgekeerde perceptie. Bij ons betekent een toeter gevaar. Hier is het gevaarlijk als men niet toetert.

De tuk tuks hebben 'Veenhuizenhuisachtige' teksten achter op staan: 'peace starts with a smile', 'you teach me the rules' en een hele filosofische 'if you don't fly high, you can't fall low' (?)

Onze attractiewaarde is niet 'low'. Veel gezwaai, geroep en gefluit. We groeten en zwaaien vrolijk terug.

We drinken ons eerste kopje koffie langs de rand van een kanaal. De mensen verdraaien hun nekken bijna om dit wonderlijke trafeel nogmaals te kunnen bekijken. Twee 'spier'witte buitenlanders, op de fiets, langs de rand van het kanaal aan een kopje koffie ...

Ondanks het verschrikkelijke drukke verkeer zien we pelikanen, aalscholvers én we spotten onze eerste olifant. Keurig aangelijnd overigens.

Na 75 km zijn we alle drukte zat en gaan we op zoek naar een overnachtingsplaats. Dat valt nog niet mee. Uiteindelijk belanden we in 'Greeny villa'. Een enorm luxe huis met zwembad en een bijzonder bijdehande maar allervriendelijkste gastvrouw. We kunnen nog niet op de kamer want het is weekend en kamers worden ook per uur verhuurd. We krijgen een rondleiding door de tuin, proeven en ruiken aan kruiden en worden lek gestoken. Een chinees middel biedt uitkomst.

Ons eten wordt, heel decadent, geserveerd op de toproof.

Negombo

26 januari 2018
Negombo

De conclusie na dag 1: de de Indische oceaan is warmer dan onze douche.
Het is een detail maar toch ...

Redelijk geslapen. Door het tijdsverschil regelmatig wakker op zeer onchristelijke tijden maar gelukkig konden we de slaap dan toch weer vatten.

Om 7 uur is het genoeg. De boven genoemde douche en een Sri Lankaans ontbijt: koude noedels met warme saus en gele 'sambal'. Erg lekker en gelukkig voor mij niet al te 'spicy'. We maken tijdens het ontbijt kennis met twee Zweden. Ook zij trekken twee maanden op de fiets door Sri Lanka. 

Hierna worden de fietsen operabel gemaakt. Dat betekent het voorwiel weer in de fiets. Dat is door de voordragers altijd een tijdrovend klusje. Stuur weer op de oorspronkelijke plaats, pedalen aan de trappers, zadel op de goede hoogte en last but not least: lucht! Van de buurman die dit hele gebeuren met grote belangstelling volgt, krijgen we een pomp. Die werkt naar onze begrippen omgekeerd. Bij ons blijft de buis staan en trekken we aan het handvat de stang omhoog. Bij de Sri Lankaanse versie trek je aan het handvat de buis omhoog. Erg grappig. Tijdens het proefrondje bleek de hele handel naar behoren te werken. Met andere woorden: we kunnen op pad.

Dat hebben we ook gedaan maar vandaag nog te voet. Langs het door de Hollanders gegraven kanaal, toen voor irrigatie van de rijstvelden en vervoer, nu vooral gebruikt door de kleine vissersboten.  

Langs de 'boulevard' gaan we op zoek naar een bank. De pinautomaat voorziet ons van de nodige roepies. Dan is het altijd een behoorlijke klus om die hele berg coupures te verdelen over de verschillende broekzakken. Om die ‘berg’ te laten slinken is de oplossing daarvoor natuurlijk: uitgeven. De kosten die de kapper rekent, voor het trimmen van het haar op 6 mm, van de mannelijke helft van het gezelschap, zorgt niet voor een merkbaar verschil.

Een uurtje strand is voor het blanke vel, al voelbaar, genoeg. De oceaan is wild. Hoge golven, prachtig om in te duiken en je mee te laten voeren door dit natuur 'geweld'.

Morgen gaan we op de fiets en krijgen de beenspieren het waarschijnlijk zwaar te verduren. We besluiten daarom tot een massage. Eerst moeten we van de dames onder de douche. Te veel zand tussen de tenen. We worden van het kruintje tot het kleine teentje gemasseerd. Heerlijk.

We proberen thuis alle olie weg te wassen zodat we totaal relaxed maar ook heerlijk schoon op zoek kunnen naar een plek om te eten.

Die is al snel gevonden. We krijgen stomtoevallig een tafel naast de Zweedse fietsers. Heel gezellig zitten kletsen en reiservaringen evenals emailadressen uitgewisseld. 

Nog een kopje koffie en dan richting bed.

Aankomst

25 januari 2018
Negombo

Onze eerste kennismaking met Sri Lanka was echt op z'n Aziatisch. Geweldig! Ondanks mailcontact dat we graag met twee personen én twee fietsdozen van het vliegveld gehaald wilden worden kwam onze host met een tuk tuk. Hij dacht de fietsdozen boven op het dak (van canvasdoek) te vervoeren. Helaas ....

Na behoorlijk gemarchandeer werd er een 'busje' bereid gevonden ons te vervoeren ....

Maar eerst de reis ... vooral ... lang!

Op Schiphol afgezet met de auto van de één bestuurd door de eigenaar van een ander. Prima geregeld!

Voor het eerst in onze carrière als fietser moesten de fietsdozen, bij de incheckbalie, open! Na de constatering dat er inderdaad alleen fietsen in de dozen zaten mochten we het geheel weer dichtplakken. 

Ruim drie uur vliegen naar Istanbul. Daar overstappen op de vlucht naar Colombo. Tussenstop in/op de Maledieven

en daarna, eindelijk, door naar onze eindbestemming. Drie warme maaltijden, een broodje en 18 uur later landen we op Sri Lanka. 

Weinig doaune-perikelen maar dan ons vervoer. Pas bij het derde busje passen de fietsdozen. De ene met het busje én de fietsen mee. Ik mocht de reis per tuk tuk maken.

We maken kennis met het verkeer: links van de weg en luid toeterend. Een tweebaansweg kan makkelijk 3- of zelfs 4-baans worden en tegen het verkeer in - ook geen probleem. Tja .. we herkennen veel. Ondanks dat gaat het fietsen, de eerste dagen, zeker nog een grote uitdaging worden.

We gaan het beleven.

Ons hostel 'Blu Ray' is een keurige gelegenheid. We praten wat met de eigenaar, zijn vrouw en zoontje en eten een bord heerlijke fried rice. De fietsdozen worden nog naar boven gesleept en dan gaat ieder zijns weegs.